Powieść Jamila Ahmada przypomina, że w XXI wieku świat wciąż jest pełen miejsc, kultur i obyczajów, o których nie śniło się przeciętnemu europejskiemu czytelnikowi.

Zarówno okładka książki jak i jej tytuł mogą sugerować, że zaplątała się na półkę z literaturą obyczajową zupełnie przypadkowo, odłożona przez roztargnionego klienta, który wcześniej szperał w dziale dziecięcym. Nie dajmy się jednak zwieść.

Gdyby spośród wszystkich wspomnieniowych książek o obozach koncentracyjnych kazano mi wskazać jedną jedyną, której absolutnie nie można pominąć, która skupia w sobie wszystkie typowe dla tego nurtu aspekty, a jednocześnie zachowuje oryginalność i rzuca nowe światło na wielokrotnie już opisywane wydarzenia, to bez chwili wahania wskazałabym na rozmowę Dariusza Zaborka z Alicją Gawlikowską-Świerczyńską o intrygującym tytule „Czesałam ciepłe króliki”.

Powieść Nadżiba Mahfuza „Dzieci naszej dzielnicy”, która ukazała się w 1959 roku w odcinkach w dzienniku Al-Ahram, wywołała skandal w arabskim świecie i sprzeciw ze strony religijnych przywódców, który doprowadził do zakazu jej publikacji w formie książkowej we wszystkich krajach muzułmańskich. Sam Mahfuz przypłacił ją zamachem na swoje życie, a książka trafiła do egipskich księgarń dopiero po jego śmierci w 2006 roku.

Cudownie lapidarna, niezwykle osobista, zadziwiająco odkrywcza – taka jest pierwsza niebiograficzna książka poświęcona tak dokumentnie, wydawałoby się, zbadanemu twórcy, jak Jarosław Iwaszkiewicz. „Spotkać Iwaszkiewicza. Nie-biografia” pod redakcją Anny Król powinna trafić na listę lektur obowiązkowych nie tylko dla polonistów.