W książce Canettiego widać prawdziwą fascynację Marrakeszem i jego mieszkańcami. Szwajcarski prozaik nie rości sobie pretensji do całościowego przedstawienia kultury tego miasta, zatrzymuje się na zapamiętanych obrazach i dźwiękach, opowiadając z perspektywy obcego, który nieustannie odczuwaja własną inność i nieprzystawalność.