Jarosław Mikołajewski w „Rzymskiej komedii” stwierdza, że Rzym jest rzeczą wielką, a więc każda pisząca osoba czuje w jego obliczu twórczy zew. Włochy także są rzeczą wielką i w zrozumiały sposób inspirują. I to nie tylko tych, nad którymi wisi świadomość, że wszystko już zostało przez kogoś opisane, że Goethe, że Iwaszkiewicz... Napełnia natchnieniem także pisarzy, którzy brawurowo posługują się brzytwą Ockhama i – rach, ciach – bez Standhala z Herbertem – wchodzą prosto we włoskie światło, by spałaszowawszy miskę spaghetti, ot tak, napisać o tym bestseller.