„Taka… niebyła” – określa Stefanię Wilczyńską Szlojme Nadel, wychowanek Domu Sierot, któremu udało się uciec z getta. Ta „niebyłość” wiąże się z jedną z głównych cech bohaterki Magdaleny Kicińskiej – jej nieustannym poczuciem, że mogłaby robić więcej, lepiej, być bardziej użyteczna.