Nie ma wybitnych dramatopisarzy, których dzieła przestają być aktualne, są tylko reżyserzy, którzy nie potrafią znaleźć do nich klucza inscenizacyjnego. Sławomir Mrożek i jego dorobek są na to koronnym dowodem.

Pewnie w dniu pogrzebu autora „Tanga” wielu sztandarowych przedstawicieli młodego i średniego pokolenia pomyśli: „Mrożek? A po co?”. I przypominać będą bohaterów z „Indyka”, którzy podobnie odpowiadają na pytanie „A może byśmy coś zasiali?”.

Jacek Cieślak

Czytaj więcej na rp.pl.