"W Polsce jest tylko 11% rzeczywistych czytelników, czyli takich, którzy w ciągu roku czytają min. 7 książek.” Więc jak przeczytałeś, frajerze, tylko sześć, bo zdecydowałeś się sięgnąć po najnowszego Dukaja, Miłoszewskiego, „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk, biografię Miłosza i „Finneganów Tren”, którego rozszyfrowanie zajęło Ci trzy miesiące, to nie jesteś rzeczywistym czytelnikiem z elitarnego klubu 11 procent, tylko burakiem-analfabetą i w ogóle wyjdź. 

Brooklyn, ulewa, która kąpie przechodniów i ulice zamienia w bystre rzeki. Krajobraz apokaliptyczny dla butów, ubrań i zawartości plecaków, a jednak piękny, aż chciałoby się wypłynąć w te kałuże i pluskać jak dziecko. Ale w bystrych rzekach ulic nie bawią się bystre dzieci, bystre dzieci bawią się zupełnie inaczej.

Za oknem temperatury coraz wyższe, więc ubrania coraz mniej i coraz więcej ciała na widoku. I wtedy się zaczyna. Otóż rasizm najczęściej dopada mnie latem. Oto historia, która powtarza się niemal co roku, zmieniają się lektury, ale przy tej warto było spalić plecy.

Kilka godzin w podróży robi swoje, nawet jeśli jedziemy Pendolino. Tym bardziej, że lista skarg na tę nową smukłą glistę pociągową, od początku była długa i chyba niespecjalnie maleje. Siedzenia nie takie, Internetu brak, muzyka nie taka, biletów brak – na forach powstały już cały litanie.

Jest czwartek wieczór, pierwszy dzień festiwalu, myśl już nie pierwsza, ale jeszcze nie ostatnia, jeszcze przed nami mnóstwo tekstów i mnóstwo liter do zużycia, na całe trzy dni, parę nożyczek i stertę starych gazet.