Zrozumiałam, że ZMP w interpretacji naszego gimnazjum, to jak Adolf Dymsza w roli Lady Makbet – Halina Snopkiewicz, „Słoneczniki”   Nieporadne stylistycznie, pełne (nierzadko wstydliwych) błędów, nieocenzurowane. „Dzienniki” Agnieszki Osieckiej są jednym z najważniejszych tegorocznych wydarzeń na rynku książki. Czy będą one także wydarzeniem literackim? Tak, ale jeszcze nie teraz.

Agata Porczyńska, aktorka z pewnym stażem oraz pisarka (na razie) bez stażu, doszła do wniosku, że o miłości nie powiedziano jeszcze wszystkiego i postanowiła dołożyć do tematu swoje trzy grosze. A właściwie groszy dwadzieścia dziewięć – tyle opowiadań zmieściło się bowiem w jej debiutanckim zbiorze, „Wada wymowy”, a wszystkie – jakże by inaczej – traktują o porywach sercach i podrywach ciała.

„De gustibus non est disputandum” – mawiali starożytni. Maksyma piękna, lecz niestety – martwa. O niczym bowiem tak dobrze się nie rozprawia, jak o gustach. A ponieważ na niektórych rzeczach „znają się” bez wyjątku wszyscy (polityka, piłka nożna czy właśnie film), dyskusje na ten temat bywają nadzwyczaj zażarte.

Wśród wielkich pisarzy nie brak wielkich podróżników. Podróżował Iwaszkiewicz, podróżował Márai, podróżowali Hemingway i Blixen. A podróżując – pisali. Słowa stawały się słupami milowymi na szlaku przebytej drogi. W drugiej połowie XX wieku literatura podróżnicza przeżywała jednak kryzys. Bruce Chatwin był tym, który przywrócił jej dawną świetność.