Poza światłem
- wydawnictwo:
- W.A.B.
- ISBN:
- 978-83-7747-745-8
- data premiery:
- 12-10-17
- data wydania:
- 2012/10/17
- numer wydania:
- 1
- liczba stron:
- 208
- kraj autora:
- Polska
- język oryginalu:
- polski
- kategoria:
- esej literatura faktu / reportaż podróże
Globtroter, alpinista i taternik, grotołaz, turysta, bywalec oraz mieszkaniec różnych miast. Skazany na wieczną wędrówkę. To najnowsze wcielenie Wojciecha Kuczoka, który przemierzył świat nie tylko wzdłuż i wszerz, lecz także… z góry na dół. Wspiął się na dach Europy, zszedł głęboko pod powierzchnię Ziemi, penetrując najbardziej niedostępne jaskinie. W swojej książce zdaje sprawę z licznych wypraw, niejednokrotnie odbiegając przy tym od prostej relacji i anegdoty, przeplatając opowieść dygresjami na temat współczesnego podróżowania, momentami zadumy nad cudem natury czy antropologiczną refleksją o czasie, pamięci, pozostawaniu w ruchu. Wciąż wkracza przy tym na szlaki literackie, rekonstruuje kulturową mapę Europy, wkomponowuje w swoją opowieść aluzje, cytaty i kryptocytaty. Odwiedziny kolejnych miejsc i muzeów są bodźcem do przemyśleń nad sztuką i architekturą, do sporządzania notatek z lektur, wystaw, galerii. Ostateczny wymiar tytułowej włóczęgi ma związek z własną artystyczną drogą autora, bo Skazany na włóczęgostwo to nie tylko dziennik podróży, ale także świadectwo zmagań z pisarskim rzemiosłem, z twórczą mocą i niemocą.
Jaskinia daje też komfort przebywania w przestrzeni asymetrycznej. Neurotyk w nieskazitelnie geometrycznym koszmarze metropolii odczuwa głód nieporządku. W naturze jaskini leży nieporządek, nieprzewidywalność kształtów. Gaudí zyskał popularność dzięki temu, że intuicyjnie wywołał w kamieniu negatyw jaskini. No i ta metafora narodzin: wysiłek całego ciała po to, by wydostać się do światła. To naprawdę poprawia samopoczucie: regularnie rodzić się na nowo. Lecz przecież nade wszystko chodzi o tę niedostępną gdzie indziej dziewiczość. Globalna wioska nam się zacieśnia, wszystkie peryferia już poznaliśmy, nawet jeśli pozostały niezdobyte szczyty, wiemy z fotografii, jak wyglądają, a w ostateczności możemy na nie napluć ze śmigłowców. Tylko pod ziemią kryją się wciąż setki kilometrów terra incognita. W świeżo odkrytych partiach powtarzam gest Neila Armstronga. Tu nigdy nie było człowieka, nienaruszona przez miliony lat glina przyjmuje ślad mojej stopy.
(fragment)
Tyle razy zamęczano mnie pytaniem o to, ile jest autobiografizmu w moich fikcjach. Choć raz chciałem móc szczerze odpowiedzieć: „Tak, to ja”. W wypisach z dzienników podróżnych i raptularzy włóczęgowskich przyłapuję się na gorących uczynkach. Ta książka opowiada o tym, co robię, kiedy nie mogę się skupić na pisaniu książek. Wszystkie postacie i wydarzenia pojawiające się na jej kartach są prawdziwe.
Wojciech Kuczok
Wojciech Kuczok (ur. 1972) – prozaik, krytyk filmowy, scenarzysta. Autor zbiorów opowiadań Opowieści słychane (1999), Szkieleciarki (2002), Widmokrąg (W.A.B. 2004) i Opowieści przebrane (W.A.B. 2005). W 2003 roku nakładem W.A.B. ukazała się powieść Gnój, uhonorowana m.in. nagrodą NIKE i Paszportem „Polityki”. Książkę przełożono na piętnaście języków. Na podstawie wybranych wątków autor napisał scenariusz filmu Pręgi, wyreżyserowanego przez Magdalenę Piekorz. Druga powieść Kuczoka, Senność (W.A.B. 2008), także została przeniesiona na ekran przez Magdalenę Piekorz. Wydane w 2010 roku Spiski. Przygody tatrzańskie zdobyły tytuł Książki Jesieni 2010 i były nominowane do „Szczytów kultury” portalu G-punkt.pl. Kuczok pisuje ponadto eseje: w 2006 roku nakładem W.A.B. ukazał się zbiór To piekielne kino, w 2009 roku – kolejna książka o filmie, Moje projekcje.
