To był dobry rok dla reportażu. Powtarzam to co roku, ale polska szkoła nadal trzyma się mocno. Nie zabrakło świetnych debiutów – na ich tle szczególnie wyróżnia się książka Andrzeja Muszyńskiego. Monopol na rynku wydawniczym wciąż utrzymuje Wydawnictwo Czarne – wystarczy przejrzeć listę laureatów Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego w kategorii reportażu literackiego (albo zerknąć na nominacje do niej). Zanim doczekamy się antologii polskiego reportażu XX wieku pod redakcją Mariusza Szczygła – zasłużony tytuł Dziennikarza Roku – rzućmy okiem na to, co działo się w mijającym roku. Ranking subiektywny, wybór emocjonalny, kolejność przypadkowa.

Według wyliczeń 22 II 2014 roku nastąpi ragnarök, czyli opisany w mitologii skandynawskiej koniec świata. Zwiastuny apokalipsy dostrzeżono już w 2013 roku w postaci kilku książek. Mijający sezon obfitował w wartościowe publikacje, ale plusy nie powinny przesłonić minusów, więc wspomnijmy źle wydane pieniądze, stracone podczas lektury godziny i radość z czytania nieudanych dzieł.

Gdyby był kwiecień można by pomyśleć, że ktoś zrobił nieudany żart na prima aprilis. Ale jest grudzień i informacja, że we Włoszech zorganizowano literacką wersję „Mam talent”, telewizyjne widowisko z początkującymi pisarzami w rolach głównych, okazała się prawdziwa. Można to potwierdzić w wielu źródłach, nawet „New York Times” napisał o programie „Masterpiece” w dziale kuriozów.

Polskie książki dla dzieci przypominają dzieła sztuki. To nowe zjawisko, nawiązujące do tradycji anglosaskiej.

Proza Murakamiego na Zachodzie uchodzi za kwintesencję japońskości, gdy tymczasem 
w swojej ojczyźnie uważany jest on za pisarza bardzo europejskiego. Żaden jego rodak nie odniósł podobnego sukcesu za granicą.