Podczas jednej z rozmów z Dorotą Wodecką, Stasiuk stwierdził, że literatura „żywi się życiem, a jednocześnie je napędza”. Książka ta stanowi kolejny dowód, że czasem warto przyjrzeć się z bliska, w jaki sposób ten proces się odbywa.

Choć pisarki i pisarze, których Dorota Wodecka pyta o kondycję współczesnej Polski i Polaków wypowiadają sądy nierzadko ostre, książka nie jest tylko zbiorem utyskiwań. Twórcy mówią głównie o swoich światach, a polskość jest nie tyle celem rozmów, ile przystankiem na drodze do wspólnego domu – polszczyzny.