Ludzie zazwyczaj nie poświęcają wiele czasu rozmyślaniom o starości. Większości, tak jak Mathei Martinsen, wydaje się, że „prawdopodobieństwo, że umrzemy musi być mniejsze niż Ɛ, jeżeli Ɛ to mikroskopijna ilość”. Dlatego kiedy ich ciało zaczyna zawodzić, a pamięć coraz częściej płata figle, z żalem zadają sobie pytanie, gdzie umknęły wszystkie przeszłe chwile i jak wykorzystać uciekające dni. Podobnym rozmyślaniom oddaje się główna bohaterka książki „Im szybciej idę, tym jestem mniejsza” autorstwa Kjersti Annesdatter Skomsvild.