“Kobierki” to polifoniczna powieść inicjacyjno-przygodowa, najbezwstydniej pijana i najbeznadziejniej trzeźwiejąca historia od czasów “Pod Mocnym Aniołem” Pilcha. Czterdziestoletni Bobi, bohater świeżo po dramatycznych przejściach i zejściach, trafia na odwyk w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie, gdzie w towarzystwie dwunastu sobie podobnych wyrusza w podróż w poszukiwaniu życia po piciu. Bobuś, niesforny uczeń, ze wszystkich sił opiera się reedukacji, salwuje się ucieczką w ironię i groteskę, improwizuje, przymierza maski, pokazuje język, przeprowadzając na nim karkołomne eksperymenty. Jego lustrzane alter-ego, narrator Siedmiu Pieczątek – siedmiu zadań terapeutycznych, w prosty sposób i zupełnie serio opowiada grozę życia spustoszonego przez alkohol.

Ale najgłówniejszym bohaterem Kobierków, przemawiającym ustami wszystkich postaci, nicującym i stwarzającym ich język, jest głód. Głód uczuć i utraconej bliskości. Głód życia albo śmierci. Głód słów i sensów. Głód alkoholu.

Grzegorz Franczak (ur. 1974), tłumacz i badacz literatury, niekiedy pisarz. Ukończył filologię klasyczną UJ, po czym wyemigrował. Doktoryzował się na Uniwersytecie Ca’ Foscari w Wenecji. Wykładał literaturę polską na uniwersytetach w Trieście, Udine i Lecce, obecnie na Uniwersytecie Mediolańskim. Poeta (dawno temu). Tłumacz poezji łacińskiej (m. in. Katullusa:Poezje wszystkie, Kraków 2013) i nowołacińskiej (m.in. Kochanowskiego), a także włoskiej – Petrarki, Ungarettiego, Leopardiego (Nieskończoność. Wybór Pieśni, Warszawa 2000 – nagroda „Literatury na świecie” za najlepszy debiut translatorski). Autor opasłej monografii (po włosku) i pół kopy artykułów z zakresu literatury staropolskiej. Wydawca niesłusznie zapomnianych drugorzędnych tekstów staropolskich. Nie mieszka.

Spotkanie rozpocznie się o godzinie 18.30.