Książka Doroty Kani, Jerzego Targalskiego i Macieja Marosza, „Resortowe dzieci. Media” to kolejna pozycja z nurtu rozliczeniowego, który zdominował – niestety – media od czasu afery Rywina. Moda na rozliczanie, obliczona początkowo na zwiększenie poczytności periodyków, stała się chorobą polskich elit i z żalem patrzę, że skaziła również świat książki. Z żalem, nie tylko dlatego, że mdło mi się od tych rozliczeń robi, ale też z tego powodu, że w książkach wolałbym znajdować bardziej uniwersalne refleksje. Choćby takie, jakie zawarła w swoim reportażu Grażyna Jagielska (pozycja numer 3 na liście, „Anioły jedzą trzy razy dziennie”), to poruszająca relacja ze 147 dni spędzonych w szpitalu psychiatrycznym, głównie z weteranami z Afganistanu, ludźmi, którzy często byli w środku piekła, nieraz w roli oprawców. Pozycja numer 2, osobiste notatki Jana Pawła II „Jestem bardzo w rękach Bożych”, przypomina, że o sprawach prywatnych można mówić z dyskrecją, że nie wszystko jest na sprzedaż, że refleksja i skupienie znaczą więcej niż pogoń za sensacją. Rzadko myślimy o Janie Pawle II jako o publicyście, ale przecież był on niezwykle pilnym obserwatorem i komentatorem; także samego siebie.

Warto jeszcze zwrócić uwagę na dwie pozycje, które na listę bestsellerów powróciły po kilku latach dzięki bardzo udanym – moim zdaniem – ekranizacjom. Na miejscu czwartym jest „Pod Mocnym Aniołem” Jerzego Pilcha, a na pozycji dziesiątej wzruszająca opowieść dla młodzieży – „Złodziejka Książek” australijskiego pisarza Markusa Zusaka. Oczywiście obydwie w „filmowych” okładkach. To pozytywny przykład, jak dobry film wspiera dobrą literaturę.