W kwietniu pojawi się wiele interesujących książek. Dziś prezentujemy Wam zapowiedzi wydawnictwa W.A.B. Wśród zapowiadanych tytułów m.in. pożegnalne dzieło Imre Kertésza, nowa książka Clarke’a o Francuzach, reportaż Eriki Fatland o Sowietstanach.

Dom ciszy, Blanca Busquets

Przekład: Marta Pawłowska
Premiera: 13 kwietnia 2016
Seria: Z Miotłą

Wszystkie dźwięki Barcelony

Blanca Busquets opisuje niezwykłą historię skrzypiec: zagubionego Stainera, który przywiódł na muzyczną ścieżkę trzy różne kobiety, trzy odmienne charaktery i trzy niepodobne, choć splatające się ze sobą historie. Malując z ogromną wnikliwością i głębokim realizmem portrety poszczególnych bohaterek, autorka analizuje społeczno-kulturową sytuację Europy Zachodniej końca XX wieku.

Odkąd biedna siedmioletnie dziewczynka znalazła gdzieś wśród rupieci skrzypce, nie chce się już z nimi rozstać. Tak rozpoczyna się jej przygoda z muzyką i tak zaczyna się wędrówka skrzypiec z jednych rąk do drugich, skrzypiec odsłaniających ludzkie charaktery, odnajdujących w każdej z właścicielek inne bóle, nadzieje, potrzeby i marzenia, dostrajających się do nich i wydobywających na światło dzienne tak różne dźwięki.

Ten niezwykły instrument wpłynie na losy każdej z kobiet i połączy je z tajemniczym kompozytorem, Karlem T., dla którego owe skrzypce znaczą o wiele więcej niż dla każdej z ich tymczasowych właścicielek? Co zmieni ten instrument w losach kilkorga ludzi, których życiu ton nadaje nie tylko miłość, lecz przede wszystkim muzyka?

Jak Francuzi wygrali pod Waterloo
(a przynajmniej tak im się wydaje), Stephen Clarke
Przekład: Maria Jaszczurowska
Premiera: 13 kwietnia 2016
Poza seriami

Stephen Clarke bezpardonowo rozprawia się z mitem Napoleona.

Czy Napoleon na pewno przegrał pod Waterloo? Pytanie jest zasadne, biorąc pod uwagę, że nawet były premier Francji pisał o „jaśniejącej aurą zwycięstwa porażce Napoleona”. Owoce panowania cesarza do tej pory są dumą Francuzów, historycy nadal roztrząsają szczegóły jego życia, naukowcy biedzą się nad odkryciem przyczyny jego powodzenia i upadku – jeśli dopuszczamy możliwość upadku. Wszak Paryż do dziś zdobi jego łuk triumfalny, a w całej historii Francji darmo szukać drugiego imienia, które budziłoby taki szacunek i postrach zarazem.

Wierność Napoleonowi urosła w XIX wiecznej Europie do rangi swoistej religii, czego znakomite odbicie widzimy w literaturze. Zwolennikiem cesarza był stendhalowski Julian Sorel, a na polskim gruncie – „ostatni romantyk” Ignacy Rzecki. Heroiczny mit Napoleona – osamotnionego geniusza-samorodka, żyjącego jak prosty żołnierz „nowego Chrystusa”, trwa do dziś. Stephen Clarke przestudiował dokładnie „francuską wersję” Waterloo – wspomnienia weteranów, powieści, opinie historyków, a nawet wypowiedzi współczesnych polityków. We właściwy sobie, nieco ironiczny sposób pokazał jedno – wielka bitwa bynajmniej nie była końcem cesarza. To książka-klucz do zrozumienia Francji i Francuzów.

Skrawki, Sigrid Combüchen
Przekład: Dominika Górecka
Premiera: 13 kwietnia 2016
Seria: Don Kichot i Sancho Pansa

Powieść uhonorowana Augustpriset – najważniejszą szwedzką nagrodą literacką.

Historia wieloletniej korespondencji szwedzkiej pisarki i starszej kobiety. Opowieść o tym, jak los bywa przewrotny i jaki wpływ na życie człowieka mają podjęte przez niego decyzje.

Sigrid Combüchen jedną z bohaterek książki uczyniła siebie. Nadała też powieści ciekawą formę – listy od czytelniczki łączą się w niej z zapiskiem osobistych przemyśleń adresatki tych listów, a między nimi wyłania się obraz życia młodej dziewczyny i jej planów na to, jak nim pokierować. Hedda mieszka z rodzicami i braćmi w Lund. W wyniku zawirowań rodzinnych i kilku niekoniecznie samodzielnych decyzji po maturze wyjeżdża do szkoły w Sztokholmie. Życie w stolicy całkowicie różni się od tego, które wiodła w Lund. Hedda dokonuje wyborów, które zaważą na jej dalszych losach. Za swoją powieść Sigrid Combüchen zdobyła w 2010 roku Augustpriset – najważniejszą szwedzką nagrodę literacką.

Sowietstany. Podróż po Turkmenistanie, Kazachstanie, Tadżykistanie, Kirgistanie i Uzbekistanie, Erika Fatland

Przekład: Maria Gołębiewska-Bijak
Premiera: 13 kwietnia 2016
Seria: terra incognita

Oto piękno i absurdy najdalszych zakątków byłego ZSRR. Nie uwierzysz, zanim nie przeczytasz, jak wygląda życie w Azji Środkowej po upadku imperium.

Tereny byłych republik radzieckich w Azji Środkowej: Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu, przyciągają swą egzotyką i pięknem. Ta książka opowiada jednak o czymś znacznie bardziej złożonym i interesującym: jakie ślady pozostawił ZSRR w ludziach tam żyjących, w miastach, w przyrodzie? Czy coś przetrwało z pierwotnej kultury tych ziem? Kilkumiesięczna podróż Eriki Fatland po „sowietstanach” pozwoliła jej na doświadczenie tych miejsc w sposób wyjątkowy. Reporterka spacerowała brzegiem nieistniejącego Jeziora Aralskiego, odwiedziła rekordowej wielkości meczet (nieczynny z powodu braku prądu) oraz znajdujące się pośrodku pustyni jedno z największych muzeów rosyjskiej sztuki współczesnej, chodziła po poligonie atomowym, uczestniczyła w obowiązkowych turkmeńskich wyścigach konnych, kilku weselach i jednej sesji terapeutycznej u kazachskiej znachorki – a ponadto odbyła setki rozmów z mieszkańcami tych terenów. Z jej barwnej, na poły poruszającej, na poły dowcipnej, ale zawsze wnikliwej relacji poznajemy kraje pełne ogromnych kontrastów: obok marmurowych miast stoją wioski złożone z kilku lepianek, poznając skalę bogactw naturalnych regionu czytamy o skrajnym ubóstwie mieszkańców, a ściszony głos obywateli krytykujących politykę państwa jest wyraźnym znakiem tego, że jakikolwiek sprzeciw wobec władzy może być niebezpieczny. Sowietstany to poruszający reportaż o krajach, których mieszkańcy mimo uzyskania niepodległości tęsknią za byciem częścią imperium…

Ostatnia gospoda. Zapiski, Imre Kertész

Przekład: Kinga Piotrowiak-Junkiert
Premiera: 13 kwietnia 2016
Poza seriami

Pożegnalne dzieło wielkiego noblisty!

Nie umiem skończyć pisania, nie umiem też zakończyć życia…, wyznaje Imre Kertész, prezentując kolejne zapiski po Dzienniku galernika i Ja, inny. Kronika przemiany, tym razem obejmujące lata 2001-2009. Wybitny pisarz z naukowym chłodem i dociekliwością, w charakterystycznym oszczędnym stylu przygląda się samemu sobie w ósmej dekadzie życia. W brutalnie szczery sposób opisuje siebie jako niewolnika własnej fizjologii, nękanego bezsennością, problemami z pęcherzem i nasilającą się chorobą Parkinsona. Ostatnia gospoda to także opis „ponoblowskiej” codzienności Kertésza. Z jednej strony – luksusowe hotele, drogie restauracje, zagraniczne wyjazdy, z drugiej – coraz wyższe oczekiwania czytelników, jakie wiążą oni z tytułem noblisty. Częste odczyty, spotkania autorskie, ale także bolesne ostrze krytyki, z którą musi się zmierzyć, i poczucie osamotnienia – to wszystko skutkuje spadkiem kreatywności i twórczym kryzysem, tym boleśniejszym, że potrzeba pisania jest dla niego absolutnie dojmująca.

Kertész nie rezygnuje z wnikliwej obserwacji rzeczywistości, jego diagnozy stawiane współczesności nie tracą nic ze swej ostrości. Motywem przewodnim dziennika pozostaje jednak pisanie, które stanowi podstawowy cel i sens jego egzystencji, nawet w chorobie, nawet „w przedsionku śmierci”…

Imre Kertész – urodził się w 1929 roku w Budapeszcie. W 2002 roku otrzymał Nagrodę Nobla za „pisarstwo, które broni kruchych doświadczeń jednostki przed barbarzyńską arbitralnością historii”. W 1944 roku został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, potem przeniesiony do Buchenwaldu. Wrócił do kraju, gdzie kilka lat po wojnie zaczął pisać w gazecie „Vilagossag”, ale zwolniono go z powodów politycznych. Od lat pięćdziesiątych zajmował się głównie tłumaczeniem (m.in. Freuda, Hoffmanstahla, Nietzschego, Canettiego, Wittgensteina) i pisaniem: Los utracony (1975; W.A.B. 2002), Fiasko (1988; W.A.B. 2003), Kadysz za nienarodzone dziecko (1990; W.A.B. 2003), Likwidacja (2003; W.A.B. 2003). Publikuje także opowiadania, m.in. Angielska flaga (2001; W.A.B. 2004), i książki eseistyczne, m.in. Język na wygnaniu (1998; W.A.B. 2004), Ja, inny. Kronika przemiany (1997; W.A.B. 2004) oraz Dziennik galernika (1992; W.A.B. 2006), która to książka w 2007 roku znalazła się w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej ANGELUS. W 2006 publikuje wywiad z samym sobą Dossier K. (W.A.B. 2008), w 2014 Ostatnią gospodę (W.A.B. 2016).

Dziecko wojny, Sara Nović
Przekład: Agnieszka Walulik
Premiera: 13 kwietnia 2016
Seria: Don Kichot i Sancho Pansa

Nie musisz czegoś doświadczyć, żeby zapamiętać.

Dla dziesięcioletniej Any Jurić wojna rozpoczęła się od paczki papierosów… Kiedy zaprzyjaźniony sprzedawca pewnego dnia zapytał, jakie papierosy pali wujek dziewczynki – serbskie czy chorwackie – ta uświadomiła sobie po raz pierwszy, jak ogromna to różnica.

Jugosławia, 1991 rok. Ana mieszka z rodzicami i malutką, ciężko chorą siostrą w Zagrzebiu. Mimo toczącej się w kraju wojny sytuacja, choć trudna, wydaje się do opanowania. Dzieci w dalszym ciągu uczą się w szkołach, a Ana gra na ulicy w piłkę ze swoim najlepszym przyjacielem, Luką. Co prawda do miasta zaczynają napływać uchodźcy z ogarniętych wojną innych części kraju, ale życie wokół zdaje się biec swym naturalnym rytmem. I wtedy Zagrzeb zostaje zbombardowany po raz pierwszy… Z dnia na dzień wojna zaczyna coraz głębiej wdzierać się w dziecięcy świat Any, by po chwili już zrujnować go doszczętnie…

Miejsce odosobnienia, Cezary Harasimowicz

Premiera: 13 kwietnia 2016
Wydawnictwo W.A.B.

Znakomicie poprowadzony thriller polityczny Cezarego Harasimowicza – znanego aktora i scenarzysty.

Brudna polska polityka, sekrety natowskie o najwyższym stopniu tajności i tajemnicze samoloty lądujące na małych polskich lotniskach. Czy to możliwe, że w Polsce torturuje się więźniów CIA?

Ewa Górska jest wybitnie zdolną analityczką kontrwywiadu. Właśnie kończy pracę nad sprawą „Olina”. Takim pseudonimem posługiwał się rosyjski szpieg, a podejrzewano, że jest nim sam Józef Oleksy, były premier RP. Niespodziewanie szef biura odsyła ją do sprawdzenia byłej rosyjskiej bazy wojskowej, a jako partnera przydziela byłego „bezpieczniaka”, Kolskiego. Akcja opatrzona jest Cosmic Top Secret – klauzulą sekretów natowskich o najwyższym stopniu.

Para agentów trafia na ślad afery, której najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie wzbudza w nich grozę. Wszystko wskazuje na to, że w Polsce torturuje się terrorystów oskarżonych o zamach na Word Trade Center. Ewa Górska chce doprowadzić do ujawnienia podejrzeń, a Kolski podejmuje się jej pomóc.

Czy jednak były agent SB naprawdę stoi po jej stronie? Dlaczego analityczce nie udaje się całkowicie go rozszyfrować? Dlaczego z jego akt zniknęły dwa lata życia? Ciągłe ucieczki, pościgi, szantaże i zbrodnie stają się ich codziennością, Ewa Górska wie, że walka, którą podjęła, zagraża jej bezpieczeństwu.

Autor podsuwa czytelnikowi tropy prawdziwych afer, które jeszcze niedawno niepokoiły Polaków. Zakończenie akcji okazuje się jednak bardzo zaskakujące.

Cezary Harasimowicz – scenarzysta, aktor. Po ukończeniu średniej szkoły muzycznej studiował historię sztuki w londyńskim Cortauld Institute of Art i polonistykę na KUL-u. W 1980 roku ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Polskim we Wrocławiu, po czym przez cztery lata występował na scenie tego teatru. W 1986 r. został absolwentem Zaocznego Wyższego Zawodowego Studium Scenariuszowego PWSFTviT w Łodzi. Jest autorem scenariuszy (i dialogów) do wielu filmów, m.in. 300 mil do nieba, Wróżby kumaka, Ekstradycja 3, Zamiana i Bandyta (Hartley-Merrill Award za scenariusz); zagrał główną rolę w Sezonie na bażanty Wiesława Saniewskiego, sprawdził się także jako dramaturg (jego dramat Dziesięć pięter zajął I miejsce w konkursie ogłoszonym przez Telewizję Polską, a w marcu 2000 r. został opublikowany w miesięczniku „Dialog”). Cezary Harasimowicz jest członkiem Gildii Scenarzystów Polskich. Opublikował kilka powieści (m.in. Victoria, Pesel 890604…, Nieoczekiwana zmiana płci), ostatnio thriller s-f Święty chaos.

Umrzeć na wiosnę, Ralf Rothmann

Przekład: Aldona Zaniewska
Premiera: 27 kwietnia 2016
Seria: Don Kichot i Sancho Pansa

Od czasów Blaszanego bębenka Güntera Grassa to bodaj najważniejsza niemiecka powieść o II wojnie światowej. Wstrząsająca proza o absurdach wojny, bezwzględności losu i sile przyjaźni.

Historia dwóch chłopców, wcielonych pod koniec 1944 do Waffen SS. Walter rozpoczyna pracę kierowcy w jednostce zaopatrzeniowej, Friedrich zaś musi wyruszyć na front. Buntuje się i ucieka, ale zostaje pojmany i skazany na śmierć – i to właśnie Walter ma wykonać wyrok na przyjacielu. Co zrobi? Jakiego wyboru dokona? I czy będzie miał w ogóle wybór?

Święto trąbek, Marta Masada

Premiera: 27 kwietnia 2016
Wydawnictwo W.A.B.

Trzy miasta, trzy miłości, jedna obsesja.

Rozpięta między Warszawą, Nowym Yorkiem i Tel Awiwem brawurowa historia młodej teatrolożki Zuli, która desperacko szuka miłości i miejsca na ziemi wikłając się w burzliwe romanse. Toksyczny związek ze znanym reżyserem Romanem, prawie małżeństwo z młodym rzeźbiarzem Rafaelem i dziwna relacja z rysownikiem komiksów Urim tworzą przejmującą opowieść o prawdziwych, wielkich uczuciach i tych udawanych przed samym sobą.

O histerycznej próbie zapełnienia pustki i samotności oraz determinującym wybory poczuciu winy. To także powieść o uskrzydlającej i upokarzającej sile seksu i o myleniu stosunków płciowych z miłosnymi.

Zula, wychowana przez dziadka, byłego więźnia Auschwitz, w przeświadczeniu, że zawsze trzeba być gotowym na wojnę, w dorosłym życiu ciągle walczy. O siebie, swoje szczęście i o… Żydów. Skąd ta obsesja u trzydziestoletniej Polki i „gojki” z kolejnego powojennego pokolenia?

W dyskusji o Żydach i żydostwie ta książka zajmuje miejsce osobne: jest barwną powieścią obyczajową, którą czyta się jednym tchem i w której nie ma miejsca na publicystyczne wywody. Odważnie i nieraz bezczelnie, z gorzką ironią i celną puentą autorka rozprawia się

z mitami i stereotypami narodowymi pokazując nową perspektywę w relacjach polsko-żydowskich.

„Święto Trąbek” to powieść dojrzała i świeża, dosadna i symboliczna, poetycka

i obsceniczna, pełna erudycyjnych odniesień i brudnego seksu. Iskrzy, kipi, wibruje, przyspiesza nagłymi zwrotami akcji i zwalnia w baśniowych, wysmakowanych snach. Znakomite tempo, wyraziste postaci, świetne dialogi i sugestywna atmosfera  ani przez moment nie pozwalają się oderwać od lektury.

Galicyanie, Stanisław Aleksander Nowak

Premiera: 27 kwietnia 2016
Seria: Archipelagi

Fascynująca, pełna magii opowieść godna Marqueza!

Kolejne pokolenia wyjątkowej rodziny, jedna niewielka galicyjska wioska i ponad sto lat najważniejszych wydarzeń z historii Polski – oto fascynująca, pełna magii opowieść godna samego Marqueza!

W Zaborowie ludzie przywykli do nieustannych przemarszów wojsk. Francuzi, Polacy, Rosjanie, Austriacy – żołnierze ciągną wte i wewte, a życie toczy się dalej. Jesień zamienia się w zimę, a po zimie rzeka wylewa jak co roku. Ktoś się rodzi, ktoś zakochuje, a kto inny zostaje powołany do kolejnej armii. Wydaje się, że i w rodzinie Kończyświatów nie będzie inaczej, jednak Hyndryk, senior rodu, od małego ma w sobie przeczucie, że jego życie nie będzie zwyczajne. W końcu nie każdemu przepowiadają, że ożeni się z własną żoną. A w miejscu, gdzie kolekcjonuje się bóle jak drogocenne kamienie, gdzie równie zdradziecka jak obcy żołnierze bywa tęcza zanurzona w Wisłoku, zdolna wypić nieuważne dzieci, i gdzie można się upić od samego słowa „spirytus”, wszystko zdaje się być możliwe. Zdumiewające losy Hyndryka, jego synów i wnuków, obejmujące ponad wiek dziejów, aż po koniec I wojny światowej, tylko to potwierdzają. Jednak historia Kończyświatów okazuje się niewiele mniej nieprawdopodobna i pełna magii niż burzliwe losy odchodzącej powoli w przeszłość Galicji.

Napisani z epickim rozmachem i wspaniałym językiem Galicyanie w porywający sposób i z nutą nostalgii opowiadają o niezwykłym świecie, którego już nie ma. Bogata, wielowątkowa, soczysta powieść to zachwycająca uczta dla wielbicieli rodzinnych sag, realizmu magicznego i literatury na najwyższym poziomie.

30 kwietnia 1945, Alexander Kluge

Przekład: Maria Przybyłowska, Eliza Borg
Premiera: 27 kwietnia 2016

Jeden dzień pełen niezwykłych wydarzeń w najróżniejszych miejscach świata. I niezwykła książka o tym, jak ów dzień zmienił losy świata.

Poniedziałek, 30 kwietnia 1945 roku, to „ostatni dzień pracy Trzeciej Rzeszy”. W dzielnicy Berlin Mitte trwają zacięte walki, Armia Czerwona w końcu zdobywa miasto. Hitler popełnia samobójstwo. Tego dnia w małym, zajętym przez amerykańskie siły zbrojne miasteczku, dzień upływa „w rytmie strzyżenia włosów”, natomiast w San Francisco powstaje Organizacja Narodów Zjednoczonych. A jak ten dzień wyglądał w innych, nawet najbardziej odległych miejscach globu?

Bazując na wspomnieniach uczestników tamtego czasu i faktach historycznych, Alexander Kluge stworzył historyczny fresk, opisując jeden, szczególny dzień zarówno w skali lokalnej, jak i globalnej. Opisuje zdarzenia drobne, pozornie małej wagi, a także o wielkim znaczeniu. Z książki wyłania się obraz niezwykły – z perspektywy widać, że być może losy świata potoczyłyby się inaczej, gdyby nie wydarzenia w owym historycznym dniu.