1. Charlotte Gordon, Buntowniczki. Niezwykłe życie Mary Wollstonecraft i jej córki Mary Shelley, tłumaczenie: Paulina Surniak, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań.

Błyskotliwa podwójna biografia napisana jak powieść, choć w oparciu o staranną, naukową kwerendę archiwów. Portrety kobiet oraz wnikliwe studium przemian obyczajowych i kulturalnych XIX wieku.

2. Serhij Żadan, Internat, tłumaczenie: Michał Petryk, Czarne, Wołowiec.

Powieść roku, która kładzie na łopatki każdy reportaż o wojnie. Uniwersalna melancholia i codzienność drogi przez nigdy nie wymienioną z nazwy Ukrainę.

3. Didier Eribon, Powrót do Reims, tłumaczenie: Maryna Ochab, Karakter, Kraków.

Osobiste wspomnienia o pochodzeniu z robotniczego środowiska stają się punktem wyjścia do głębokiej socjologicznej analizy społeczeństwa francuskiego i homofobii, a zarazem roli seksualności w awansie klasowym.

4. Maria Reimann, Nie przywitam się z państwem na ulicy, Czarne, Wołowiec.

Polski odpowiednik błyskotliwego połączenia perspektywy osobistej i naukowej w eseju. Niedowidząca autorka dzięki swojej złożonej pozycji między światem widzących i niewidzących opisuje niepełnosprawność.

5. Natalia Suszczyńska, Dropie, Ha!art, Kraków. 

Bardzo młoda autorka z Białegostoku miesza gatunki i konwencje, tworząc zaangażowaną społecznie, a zarazem zupełnie surrealistyczną dystopię, którą przecież widzimy na co dzień.