3 stycznia 2013

Taniec szczęśliwych cieni

Piętnaście historii napisanych z niebywałą dbałością o szczegół i przenikliwością. Bohaterowie Munro są ludźmi z krwi i kości, w których nietrudno odnaleźć samego siebie. Ich oczami (głównie kobiet – dorosłych i nastoletnich) patrzymy w przeszłość. Munro w swoich opowiadaniach ukazuje przemijanie, złożoność więzów rodzinnych, specyfikę życia w małych miasteczkach i ogromne różnice między światem mężczyzn i kobiet.

 

Pierwsze z opowiadań powstało, gdy Munro miała dwadzieścia jeden lat, ostatnie – sporo po trzydziestce. Początkowo niektóre z nich miały znaleźć się w antologii z dwoma lub trzema innymi autorami. Pomysł jednak upadł, a nowy redaktor w wydawnictwie zaproponował, żeby Munro dopisała jeszcze trzy historie, dzięki czemu starczy na samodzielną książkę. Zgodnie z zamiarem autorki i wydawców kolejność tekstów została ułożona tak, aby pokazać ich różnorodność, a nie rozwój warsztatu pisarki bądź sprawić wrażenie, że mamy do czynienia z podzieloną na części powieścią.