“Wyróżniliśmy powieść o wielkich wartościach literackich, pisarstwo bardzo oryginalne, nawet jeśli żałuję, że czasem zbyt hiszpańskie” – mówił przewodniczący Akademii Goncourtów Bernard Pivot, nawiązując w ten sposób do hiszpańskich korzeni laureatki i tematyki nagrodzonej powieści.

“Pas Pleurer” to historia wojny domowej w Hiszpanii i czasy faszystowskiej dyktatury generała Franco. Książka w znacznym stopniu oparta jest na wątkach biograficznych – to bowiem opowieść o rozpaczy i wierze opowiedziana autorce przez jej matkę.  Tytuł powieści jest nawiązaniem do listu rosyjskiej poetki Mariny Cwietajewej do Borysa Pasternaka. Korespondencja Cwietajewej, Pasternaka i Rainera Marii Rilkego zaliczane są do arcydzieł literatury miłosnej. Poetka w liście narzeka na zimno i głód, na małe codzienne przykrości, aż w końcu zirytowana wylewaniem żalów stwierdza: “Nie ma co płakać”.

Nagroda Goncourtów jest najważniejszym francuskim wyróżnieniem, przyznawanym autorom  od 1903 roku.  Choć zwycięstwo nie przynosi pisarzom żadnych bezpośrednich finansowych korzyści, to jednak Goncourt Prix oznacza ogromny prestiż. Nagroda często określana jest “małym Noblem”, dlatego laureat może liczyć na wysokie wpływy z dodruków swych dzieł.

Lydie Salvayre  urodziła się na południu Francji w 1948 roku. Jej rodzice byli republikańskimi uchodźcami z Hiszpanii z czasów wojny domowej. Matka pochodziła z Katalonii, a ojciec z Andaluzji. Dorastała w Auterive niedaleko Tuluzy. w Tuluzie natomiast studiowała literaturę hiszpańską i medycynę.

Debiutowała w 1990 roku książką “La déclaration” (Deklaracja). Za swoją twórczość otrzymała francuskie wyróżnienia: Prix Hermes i Prix Decembre.

Polskim czytelnikom znana jest z powieści: “Potęga much” (1997) i “Zwyczajne życie” (2007). (pb)