Gala Nagród odbyła się w poniedziałek 22 kwietnia wieczorem na Scenie na Woli im. Tadeusza Łomnickiego.

Kazimierza Orłosia jury pod przewodnictwem prof. Andrzeja Z. Makowieckiego uhonorowało w kategorii proza za książkę “Dom pod Lutnią”. Orłoś był gościem programu Xiegarnia w TVN24 2 marca. Wspominał m.in. dzieciństwo i wakacyjne wyjazdy na Mazury, co było bezpośrednią inspiracją do napisania “Domu pod Lutnią”.

W kategorii poezja laureatem nagrody został Krzysztof Karasek za tom “Dziennik rozbitka”. Dorota Sidor za tekst oraz Aleksandra i Daniel Mizielińscy otrzymali nagrodę za tekst i ilustracje do książki “Gdzie jest wydra – czyli śledztwo w Wilanowie” w kategorii literatury dziecięcej.

W kolejnej kategorii – edycja warszawska – nagrodzony został Tomasz Mościcki za książkę “Teatry Warszawy 1944 – 1945”. Jako warszawskiego twórcę zaś nagrododzono Joannę Kulmową – od lat związaną z Warszawą poetkę i autorkę dzieł prozą, świętującą w tym roku jubileusz 85. urodzin.

Nagroda Literacka miasta stołecznego Warszawy nawiązuje do tradycji lat 1926-38, gdy władze stolicy przyznawały wyróżnienie o tej samej nazwie. Pierwszym laureatem nagrody był najstarszy syn Adama Mickiewicza – Władysław.Ostatnim zaś – w 1938 roku – Leopold Staff. Wśród przedwojennych laureatów Nagrody m. st. Warszawy są m.in. Wacław Berent (1929), Tadeusz Boy-Żeleński (1933), Pola Gojawiczyńska (1935), Maria Kuncewiczowa (1937).

Po II wojnie światowej władze miejskie Warszawy również przyznawały swoje nagrody literatom. Nosiły one jednak różne nazwy i były przyznawane według różnych kryteriów. Po wojnie władze Warszawy nagradzały między innymi Mirona Białoszewskiego, Kazimierza Brandysa, Ernesta Brylla, Juliusza Wiktora Gomulickiego, Hannę Januszewską czy Jerzego Waldorffa. (jp)