Proza i poezja Jergovicia (ur. 1966 w Sarajewie) są tłumaczone na wiele języków, w tym polski. Mieszkający w Zagrzebiu pisarz jest laureatem kilkunastu nagród bośniackich i chorwackich, a także Nagrody im. E.M. Remarque’a i Premio Napoli. Za książkę „Ruta Tannenbaum” został w roku 2007 uhonorowany Nagrodą im. Mešy Selimovicia za najlepszą powieść z obszaru Bośni i Hercegowiny, Serbii, Chorwacji i Czarnogóry. W 2011 ukazała się w Polsce jego kolejna powieść „Srda śpiewa o zmierzchu w Zielone Świątki”, za którą pisarz otrzymał Literacką Nagrodę Europy Środkowej Angelus. W drodze po wyróżnienie Jergović pokonał sześciu innych pisarzy: Jacka Dehnela, Andrija Bondara, Laszlo Krasznalhorkaiego, Magdalenę Tulli, Michała Witkowskiego i Tomasa Zmeskala.

W październiku 2012 roku nakładem Wydawnictwa Czarne ukazała się ostatnia książka Jergovicia, „Ojciec”. Mimo że autor trzyma się zasad fikcji literackiej, nic, o czym pisze, nie jest fikcją. „Ojciec” może być powieścią, esejem, może pamiętnikiem. W pewnym sensie jest to „mała historia” pewnego czasu i zwykłych ludzi, którzy ten czas przeżyli. Ta niezwykła książka, różniąca się od wszystkiego, co Jergović napisał do tej pory, mówi o narodowych i prywatnych zdradach, o bliskości, murze, który powstaje pomiędzy ojcem a synem, o wybaczeniu i o tym, co niewybaczalne. „Ojciec” przypomina zabieg chirurgiczny, który autor przeprowadza sam na sobie bez znieczulenia.

B.S.