Żyjemy w czasach, w których nasza uwaga cały czas jest rozpraszana. Internet, portale społecznościowe, telewizja, muzyka, której słuchamy w każdym miejscu i o każdej porze. Jeszcze wampiryczna praca. Coraz trudniej skupić się nad książką. Ciepło wspominam moje nauczycielki od polskiego, pewnie bez wzajemności. Jedna z nich chwaliła się, że nauczyła się całego „Pana Tadeusza” na pamięć, trudno było mi to zweryfikować jako dziesięciolatkowi. Druga zapewniała, że „Chłopów” Reymonta zgłębiła w półtora dnia. Obie wydawały mi się wariatkami, w których życiu literatura odgrywała zbyt dużą rolę, ich obcowanie z literaturą było dla mnie dziwaczne. Dziś sam dla zasady załamię ręce i mówię: ‘ach młodzi, ach dwudziestolatkowie, oni nawet „Naszej szkapy” nie zrozumieją. A ja? A ja „Sławę i chwałę” przeczytałem w weekend! A jakie to miałem refleksje podczas lektury Witkacego w wannie, wszystko mi się ułożyło w harmonijną całość’.

Niestety, te czasy powoli odchodzą w niepamięć. Podczas lektury potrzebuję coraz więcej przerw, wyglądania przez okno, rzutu ona na telefon komórkowy; zaczynam kolejną książkę, ale nie dlatego, że pierwsza jest nudna, po prostu chcę odmiany dla odmiany. Oczywiście, nie zatraciłem umiejętności czytania, ta umiejętność dojrzała i zmieniła się nie do poznania. Ech, odzyskać młodzieńcze zapamiętanie w lekturze, być jurnym w czytaniu! To może – tak dla uśpienia sumienia – kurs szybkiego czytania? A może, pisarze i pisarki, uszanujcie współczesnego czytelnika i nie piszcie grubych książek. I tak nas czasem oszukujcie: pitrasicie niby opasłe modernistyczne dzieła, a w rzeczywistości powstają serialopodobne kolaże, zlepki nieobciążające głowy zanadto.

Duch ciało opuścił, książka powoli znika z przestrzeni druku i zaczyna być istotą z ekranu czytnika czy komputera. Zanurzeni w cyfrowy feed przestajemy fiksować się na stronach, numerach, tej zawstydzającej myśli: „czytam już tydzień, dopiero jestem na 145, jeszcze 300”, mamy inne punkty odniesienia. Niestety, czasem jednak trafi się taka nowa książka Olgi Tokarczuk, wielka, materialna. Ku pokrzepieniu serc pozostaje cytat z Listu Świętego Jakuba: ‘Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia’. Przytoczenie oczywiście z „Biblii Tysiąclecia”.