Bo czytelnik, zaczadzony na co dzień prędkimi niusami i wartką akcją, nagle jakby staje na skarpie, patrzy na wielki krajobraz i oddycha pełną piersią. Bierbierowa znakomitym językiem opisuje koleje swego losu – od dzieciństwa, przez porewolucyjna emigracje w wieku dwudziestu jeden lat, po całe dekady na wygnaniu we Włoszech, Francji, Stanach. Przy okazji opisuje niezwykłe środowisko literackie Rosji i emigracji rosyjskiej. Spotykamy tu Gumilowa, Nabokowa, Błoka, Achmatowa, Gorkiego… Bierbierowa nie szczędzi politowania zachodnim intelektualistom, którzy zachłystywali się sowietyzmem. Ujawnia też wspaniały charakter: wielkiej damy, która umie dać sobie rade w najtrudniejszych okolicznościach wygnańczej biedy.