“Nigdy nie byłem fanem kryminałów. Wszystko zdarzyło się w połowie lat 90., kiedy podczas studiów zetknąłem się po raz pierwszy z przedwojenną gazetą i pomyślałem, że byłoby dobrze gdyby ktoś napisał kryminał w stylu retro. Byłem wówczas ambitnym pisarzem.Wtedy brzydziłbym się takim gatunkiem jak kryminał. Przede wszystkim byłem zbyt kiepski, żeby mierzyć się z literaturą gatunkową. Znacznie lepiej jest myśleć, że to gatunek, który na mnie nie zasługuje” – mówił Marcin Wroński o początkach przygody z kryminałem.

W kotle społecznej zupy

Historia siódmej części przygód Zygi Maciejewskiego ma miejsce niemalże w dwóch różnych światach – Zamościu lat 50. i 20.: “Polska przedwojenna jest niezwykle barwna. To wieloskładnikowa zupa. Natomiast Polska lat 50. przypomina zupę, którą podają w więzieniu. Tam znajdziemy jedynie dwa składniki – kaszę i wodę. Właśnie m.in. w takiej ubogiej rzeczywistości porusza się bohater “Kwestji krwi”. Jest też pulsująca strona Zamościa – miasta z lat 20. Tutaj nawet po zmroku odbywa się handel – ciałem i innymi artykułami pierwszej potrzeby” – opisuje Wroński.

Kobiety w retro rzeczywistości

Autor komentował także wątek sutenerski: “Lata 30. były czasem kryzysu. Polowania na młode dziewczęta z biednych rodzin wcale nie były rzeczą skomplikowaną dla ludzi odpowiednio inteligentnych i odpowiednio cynicznych. Dlatego nie opisuję prostytutek w sposób instrumentalny, nie są dla mnie bohaterkami czwartego planu, które stoją na rogu. Właściwie stale mi towarzyszą. Naprawdę przejmuję się ich losem”.

Przedwojenne wizje i mity

“Od początku retro kryminalnego  pisarstwa walczę z mitami i schematami mojej babci: o tym, że przed wojną ludzie byli dobrzy i pobożni; że przed wojną nie było konieczności zamykania drzwi bo nie było złodziei. Statystyki mówią jednak coś zupełnie innego. Sądzę, że nawet sponsoring mógł wtedy istnieć” – dodał pisarz.

Co się stanie z komisarzem Maciejewskim? 

“Czytelnicy nie chcą, żebym żegnał się z głównym bohaterem. Chciałem zamknąć ten cykl na dziesiątej części. Przede wszystkim nie chcę być kojarzony wyłącznie z Maciejewskim. Choć to obecnie nieuniknione. Chciałbym napisać inne książki. Mam jednak dług wdzięczności wobec Maciejewskiego. To dzięki niemu stałem się zawodowym pisarzem. Moje wcześniejsze próby to takie pisarstwo na ćwierć etatu” – przyznaje Wroński.

Nowości i felietony

W dworcowej poczekalni Michał Komar przedstawia listę wykwintnych potraw i zastanawia się, co zrobić z cieknącą ślinką. Natomiast nieuzbrojony Michał Rusinek przekonuje, że wróg nie musi być zły. Agata Passent i Filip Łobodziński polecają swoje  nowo odkryte książki i przedstawiają najświeższe propozycje wydawnicze. W Xięgarni również fragment rozmowy z Robertem Piaskowskim o Krakowie, Mieście Literatury UNESCO.

Zapraszamy także do obejrzenia kontynuacji rozmowy z Marcinem Wrońskim.

Koproducentami programu są Instytut Książki oraz TVN24. Producentem wykonawczym jest SOLFILM.