„Nad tym tomem pracowałam trzy lata. Ale nie ma reguły, następna książka zapewne powstanie szybciej. Bardzo dużo notuję na bieżąco. Bardzo rzadko pracuję jednak nad samymi notatkami, raczej to mi się utrwala w pamięci i potem samo wraca albo czasem czytam coś i nagle zainspiruje mnie któryś z tych starych zapisków. Działa to trochę jak szkicownik dla malarza” – mówiła o swej poetyckiej pracy autorka uhonorowanych Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej „Białych krzeseł” Krystyna Dąbrowska, gość 52. wydania Xięgarni.

Żarliwość i dystans, proza i poezja

„Żeby spojrzenie przetworzyło się w wiersz to mam wrażenie, że musi być ono jednocześnie z dystansu i żarliwe” – powiedziała autorka „Białych krzeseł”. Poetka dodała też, iż nie uważa podziału na lirykę i prozę za do końca uzasadniony: „Są wspaniali prozaicy, którzy tworzą bebechami, są poeci, którzy wymyślają historie. Ja mam chyba tak i tak. Lubię w poezji wpuścić trochę powietrza czy to z prozy, czy z reportażu”. Ważny jest dla niej bowiem konkret.

Inspiracje Dąbrowskiej

Wśród ważnych dla Krystyny Dąbrowskiej poetów poczesne miejsce zajmują Williams Carlos Williams, Konstandinos Kawafis i Jehuda Amichaj. Autorka „Białych krzeseł” opowiadała także o tym, jak postrzegane są poetki: „Obraz osoby bujającej gdzieś poza światem jest najgorszym stereotypem”.

Nowości i felietony

Michał Rusinek dowodził, że każda rzecz ma swój język. Michał Komar opowiadał o uśmiechniętych niezależnie od okoliczności skautach. Językoznawca Jerzy Bralczyk polecał „Wykład profesora Mma” Stefana Themersona. Prowadzący Xięgarni, Agata Passent i Filip Łobodziński, proponowali widzom ciekawe lektury, a także omawiali bestsellery z zakresu literatury faktu.

Zapraszamy do obejrzenia kontynuacji rozmowy z Krystyną Dąbrowską.