Gościem 97. wydania Xięgarni był Szczepan Twardoch, jeden z najbardziej utalentowanych polskich prozaików młodego pokolenia, który opublikował właśnie powieść „Drach”.

Czym różniła się praca nad „Drachem” od pracy nad „Morfiną”? „Morfina” w dużej mierze opierała się na „researchu”, „Drach” powstał zaś z rzeczy, którymi Twardoch nasiąkał od dziecka. „Musiałem tę książkę wylać, żeby się tego pozbyć. Czułem, że te historie tak we mnie spuchły, sfermentowały, że jak ich nie opowie, to one mnie rozerwą po prostu”.

Miłość – przywilej klas średnich i wyższych

Przodkowie Twardocha, jak ocenia sam pisarz, byli ludźmi trzeźwymi. „Romantyczna konceptualizacja miłości jest przywilejem klas średnich i wyższych. To klasa średnia ma czas na to, żeby zawracać sobie głowę takimi sprawami. Proletariat z początku XX wieku nie miał na to czasu”. A o czym tak naprawdę jest „Drach”? Nie jest to, wbrew pozorom książka o Śląsku, to przede wszystkim rzecz o trwaniu, o tożsamości w różnorodności.

„Piszę takie książki, jakie muszę napisać”

„Cały czas prześladuje mnie świadomość fizycznego, nawet fizjologicznego związku z ziemią, świadomość, że piję wodę, która płynęła w ciałach moich przodków. To oczywiście tylko metafora. Ale z niej wzięła się ta książka” – stwierdził autor „Morfiny”. „Piszę tylko takie książki, jakie muszę napisać. Nie wybieram sobie tematu, temat mi się pojawia. Jak się pojawi, to wiem, że mogę zapomnieć o tym, by napisać cokolwiek innego; co najwyżej mogę napisać opowiadanie” – dodał Twardoch.

Nowości i felietony

Michał Komar opowiadał o narodzinach książki, Michał Rusinek mówił zaś o tym, co wynika z posiadania kalendarza. Krzysztof Banaszyk polecał „Raport Pelikana” Johna Grishama. Agata Passent i Filip Łobodziński, prowadzący Xięgarni, rekomendowali ciekawe pozycje i przyglądali się nowościom.

Zapraszamy do obejrzenia kontynuacji rozmowy ze Szczepanem Twardochem.

Koproducentami programu są Instytut Książki oraz TVN24. Producentem wykonawczym jest SOLFILM.