W tej niezwykłej powieści Tor Baz, czyli tytułowy Wędrowny sokół, syn pary kochanków, która za swoje cudzołóstwo zapłaciła kilkuletnim życiem w ukryciu a następnie śmiercią z rąk mszczących się krewnych, wiedzie nomadyczne życie na pograniczu Pakistanu i Afganistanu. Dla żyjących tam plemion nadrzędną wartością jest przetrwanie, a społeczne relacje reguluje kodeks honorowy. To świat pełen brutalności i miłości, ubóstwa i honoru, pokory i ambicji. Tereny te stały się politycznym grzęzawiskiem, znanym głównie z terroryzmu i swojej niedostępności. Ahmad oddaje jednak czytelnikom szkło powiększające, które pozwala przyjrzeć się dokładniej ludom i plemionom zasiedlającym ten rejon. Nie ocenia, a opisuje. Ukazuje wielowiekowe tradycje, które muszą mierzyć się z nierzadko bezlitosną nowoczesnością. W starciu ze sztucznie wyznaczanymi granicami i zewnętrznymi systemami prawnymi obyczaje i utrwalone przez pokolenia zasady nie mają wielkich szans na przetrwanie.

Jamil Ahmad stworzył pierwszą wersję powieści już w latach 70., wówczas trafiła ona jednak do szuflady. Wydana po wielu latach przez wydawnictwo Penguin okazała się bestsellerem, a jej autora uznano za jednego z najważniejszych pakistańskich pisarzy anglojęzycznych, choć “Wędrowny sokół” był jego pierwszą i ostatnią książką. Ahmad przez około 30 lat pracował w pakistańskiej administracji publicznej na terenach przygranicznych. Podczas gdy większość wysyłanych tam urzędników wnioskowała o relokację, on nauczył się paszto i studiował życie tamtejszych ludów na żywym organizmie.

Wędrowny sokół to historia, która pozwala zajrzeć do świata o wielkim geopolitycznym znaczeniu, który wciąż w dużej mierze pozostaje dla nas tajemnicą. Mądra, autentyczna, barwna, otwiera wyobraźnię na to, co nieznane, pociągające. Buduje obrazy, które łatwiej zapewne byłoby przyporządkować do Starego Testamentu niż do historii najnowszej. A nade wszystko gwarantuje przyjemność lektury.