Ale to nie jemu poświęcona jest książka Godwina, w każdym razie nie bezpośrednio. Czytelnik niewiele znajdzie tam odniesień do biografii prezydenta. Mieszkańcy Zimbabwe, prześladowani członkowie opozycji, zwykli obywatele, szeroko rozumiane pokłosie okrutnego i bezwzględnego reżimu prezydenta Zimbabwe – to główny przedmiot zainteresowania dziennikarza. A także, albo przede wszystkim, tytułowy strach, który towarzyszył i nadal towarzyszy członkom opozycyjnej partii i resztce białych farmerów, którzy ostali się w kraju.

„Strach” Petera Godwina to niezwykle osobisty reportaż, oparty na hararskich doświadczeniach autora przebywającego w Zimbabwe podczas wyborów. To rzecz stworzona ze znawstwem i miłością przez człowieka urodzonego i wychowanego w Zimbabwe. Nowatorska forma reportażu, ujawniająca emocje oraz poglądy Godwina, nieczęsto zdarza się naszym rodzimym dziennikarzom. Jest ona tyleż zaskakująca, co fascynująca. Dzięki temu możemy inaczej spojrzeć na pracę reportażysty – dostrzec jej trud i całkiem realne ryzyko.

Myślenie odbiorcy, niestety, często sprowadza się do liczb. Kolejne lektury, dotyczące tragicznych wydarzeń, masakr i Zagłady, stępiają wrażliwość. Jeśli więc autorowi uda się przebić przez skorupę obojętności odbiorcy, osiągnie bez wątpienia znaczący sukces. Godwinowi się udało. I to jeden z wielu atutów tej znakomitej książki.