Redliński występuje tu jako kurator wystawy osobliwości, co zdecydowanie daje mu prawa autorskie. A osobliwości te to na przykład wpisy do księgi pamiątkowej wystawy aktów fotograficznych, wpisy do księgi zażaleń restauracji, pamiętnik starszej pani księgowej o jej utajonym życiu erotycznym, grypsy i wiersze więzienne, fragmenty próśb o ułaskawienie… I śmieszno, i straszno, bo z ich treści wylania się obraz komiczny i tragiczny – ludzkiej bezradności, urzędowej oschłości. Całość jest znakomicie opracowana graficznie – okładka przypomina ówczesne pudełko od zapałek z draską na grzbiecie, środek też ma mnóstwo smaczków. Niemal każda część jest tu rewelacyjnym eksponatem, mój zdecydowany faworyt to wymiana korespondencji reklamacyjnej miedzy obywatelem, który kupił wadliwą kanapę, a rożnymi instytucjami. Trwała dwa lata, zakończyła się wymianą kanapy na inna – też wadliwą.