Od dawna przy wprowadzaniu dzieci w świat poezji możemy liczyć na rozpędzoną „Lokomotywę”. Przez prawie 80 lat nie straciła swojego uroku. Ciągle porywa serca młodych słuchaczy i czytelników. Można ją nazwać – bez cienia wątpliwości – arcydziełem polskiej poezji dla dzieci. Jest w tym wierszu wszystko: rym, rytm, duża dawka humoru, świat przedstawiony z perspektywy dziecka, dramatyzm zapisany w poszczególnych zdaniach.

Nakładem wydawnictwa Universitas ukazało się trójjęzyczne wydanie Tuwimowego arcydzieła. Z zaciekawieniem śledziłam tłumaczenia na języki niemiecki i angielski, w których np. fraza „para buch” przemieniła się w „Dampf zischt und grollt” i „Steam – poof”. Konieczne w przekładach były oczywiście zmiany. Jeden miś w wersji angielskiej zamienia się w trzy, a w wersji niemieckiej tłumacz pomija… słonia (by zachować rytm), ósmy wagon jest zaś pełen beczek z piwem.

Jednak nie to jest istotne. Najważniejsza jest wszak przyjemność z odbioru tego niezwykłego wiersza. Tłumacze wznieśli się na wyżyny swego kunsztu, by oddać urok onomatopeicznych zabaw Tuwima. Słowom towarzyszą duże (czasem rozmyte jak akwarelowe rysunki dzieci, a czasem wydobywające szczegóły) ilustracje autorstwa George’a Hima i Jana Lewitta, a cała książka dedykowana jest pamięci promotora literatury polskiej na świecie – Albrechta Lemppa.

Warto wznawiać takie utwory, by każdy mógł zaczytać się w „totakto…”, „clickety…” czy „so ist es…”. Czy „Lokomotywa” stanie się ulubionym wierszem wszystkich dzieci? Pewnie nie, ale trudno wyobrazić sobie utwór lepiej promujący literaturę polską wśród maluchów z zagranicy.