„Towarzyszka Panienka” urzeka zgrabnym tytułem i obiecuje wiele. Niestety, w trakcie lektury okazuje się, że obietnice złożono na wyrost.

Powiedzieć, że powieść Pavola Rankova jest warta uwagi, to jakby nie powiedzieć nic.

Jaki efekt mogą dziś wywrzeć treści powszechnie uznawane za gorszące przez nasze praprababki? Czy płomienne rumieńce mogą jeszcze pojawić się na twarzy odbiorcy skandalicznej i obrazoburczej „Oczarowanej”, której autor – teoretyk dandyzmu i prekursor dekadentyzmu – w połowie wieku XIX swoją mroczną, często ocierającą się o fantastykę literaturą podważał utarte schematy społeczne i religijne, zapracowując na miano ekscentryka i obrazoburcy?

Powieść „Gołębie wzlatują” przyniosła Melindzie Nadj Abonji dwie ważne nagrody: Deutscher Buchpreis i Schweizer Buchpreis. Decyzje jurorów nie mogą dziwić przede wszystkim dlatego, że książka ta jest subiektywnym, ale ważnym, wyważonym i mądrym głosem w dyskusji o postępującej multikulturowości krajów współczesnej Europy, której narody – według rozpoznań autorki – pod eleganckimi fasadami i perfekcyjnie opanowaną kindersztubą ukrywają niepogodzenie z własną przeszłością.

W notce wydawniczej na ostatniej stronie okładki Kora Jackowska porównuje „Podróże do Armenii i innych krajów z uwzględnieniem najbardziej interesujących obserwacji przyrodniczych” do kalejdoskopu, „ukochanej zabawki dzieciństwa”. Po lekturze tekstu