Bez względu na to, czy trafiasz do „złego miasta” Moskwy, na prowincję, w której nie ma „beznadziejnie nic” czy tam gdzie rosną „atomowe winogrona”, trudno będzie pozbyć się poczucia, że jednostka w tym kraju ogromu znaczy naprawdę niewiele.

Weźmy gender. Ono jest złe. Związki jednopłciowe. Zagrażają rodzinie. Grodzka. Przynosi Polsce wstyd i jest wynikiem eksperymentu. A za katastrofą, to znaczy za zamachem, w Smoleńsku stoi loża masońska. Skąd to wszystko wiadomo? Ano z Radia Maryja. Katolickiego głosu w Twoim domu.

Znowu się napiłeś, chociaż po ostatnim piątku przysięgałeś, że nigdy więcej? Chciałeś pojechać polansować się do Mielna, ale okazuje się, że spakowałeś tylko skarpetę i sandał? Nie ma się czego wstydzić, nie tylko ty chcesz być piękny i mądry, potrzebna ci metamorfoza. Ale zanim Make Life Harder powiedzą wprost, że nie masz szans na zmianę, mają dla ciebie kilka ważnych rad.

Śmierć ma wiele rodzajów. Między śmiercią a ocaleniem też jest kilka stanów pośrednich. Trudno z pełnym przekonaniem nazywać je życiem. Naprawdę żyje się wtedy, gdy na chwilę można przestać się bać. A „Mała zagłada” to właśnie dramat dzieci i dorosłych połączonych nieustannym odczuwaniem strachu.

Książkowy debiut Anny Augustyniak dźwiga pytania najwyższej wagi. Czemu śmierć nie może być godna i czym człowiek zasłużył sobie na ból? „Kochałam, kiedy odeszła” to próba wyrażenia bezsilności wobec cierpienia bliskiej osoby, ale i poszukiwanie języka, by tę niemoc opisać.