Jeden z literackich magazynów ogłosił konkurs na opowiadanie. Ponad pół tysiąca ludzi nadesłało swoje słowne cacka. Zdumiewające, że w kraju postępującego wtórnego analfabetyzmu aż tyle osób próbuje pisać.

Były sobie książki dwie. Jedna – naukowa, skupiona na temacie, druga – brukowa, w gruncie rzeczy nudna i efekciarska. Co je łączy? Wrzucenie do jednego przepastnego wora, do którego ostatnio trafia prawie wszystko, a imię tego wora brzmi – ideologia gender!

Pragniemy założyć na nos tabloidowe okulary, przepuścić przez „pudelkową” maszynkę do mielenia znaków każdą informację. Znudzili nas celebryci – czas na pisarzy! A może tak zaszokować tym, że Konopnicka była lesbijką? Rota i mineta – brzmi chwytliwie! To je… dziemy.

W życiu każdego człowieka zajmującego się literaturą przychodzi moment ZAGIĘCIA. Zostałem zagięty podczas trzeźwej części sylwestrowej nocy, zagięty niewinnym pytaniem: „A co sądzisz o książkach Kasi Michalak?”. Nic nie wiedziałem. Dziś wiem wiele, nawet o roli sarenki w życiu autorki bestsellerów.

Według wyliczeń 22 II 2014 roku nastąpi ragnarök, czyli opisany w mitologii skandynawskiej koniec świata. Zwiastuny apokalipsy dostrzeżono już w 2013 roku w postaci kilku książek. Mijający sezon obfitował w wartościowe publikacje, ale plusy nie powinny przesłonić minusów, więc wspomnijmy źle wydane pieniądze, stracone podczas lektury godziny i radość z czytania nieudanych dzieł.