Ze zbioru prostych odpowiedzi na piekielnie trudne pytania, jakie Mikołuszce zadawały jego własne dzieci, powstał najpierw popularny blog, a następnie dwie książki: „Tato, a dlaczego” oraz „Tato, a po co”. Autor książek popularnonaukowych postanowił w końcu zmierzyć się z fabułą i stworzył opowieść dla małych czytelników.

Samotny ojciec z dwójką dzieci walczy z wójtem o budowę drogi. Władza chce koniecznie, by przebiegała ona przez łąkę, gdzie żyją modraszki – a doktor Motyl (bo takie przezwisko otrzymuje ekolog-pasjonat) za wszelką cenę stara się do tego nie dopuścić. Sytuacja bardzo się komplikuje, kiedy Jaś i Baśka – mocno zaangażowane w spór – odkrywają przepis na tajemniczy eliksir Nureddina. Dzięki niemu, dosłownie, zanurzą się w świecie mrówek, larw i pająków. Cała powieść to wartka akcja, błyskotliwe dialogi i dramatyczne zwroty akcji.

Nie brak tu również szczegółowych opisów przyrody i szczęśliwego zakończenia. „Dzieci doktora Motyla” zawierają także wiele odniesień do utworów dla dzieci z początków XX wieku. Jeden z bohaterów ma na imię Gucio, tak samo jak główny bohater – również ważnej dla Miłosza – powieści Zofii Urbanowskiej „Gucio Zaczarowany” (bohater za karę zostaje zamieniony w muchę), a Doktor Motyl wspomina o „Cudownej podróży” Selmy Lagerlöf (Nils zmniejszony do rozmiarów krasnoludka wyrusza w podróż po Szwecji wraz ze stadem dzikich gęsi). Jednak w przeciwieństwie do literackich poprzedników, dzieci doktora Motyla nie przeżywają swych przygód za karę, a wręcz przeciwnie – z własnej woli. Choć także w tym przypadku chwilowe życie w „mniejszych rozmiarze” zmienia bardzo wiele – nie tylko w planach wójta, ale przede wszystkim w sercach i umysłach głównych bohaterów.

Wyraźny rys edukacyjny książki nie razi, choć jest dostrzegalny jak jasnożółte (i jasnozielone) wstawki na utrzymanych w ciemnej tonacji ilustracjach Przemysława Liputa (będącego również autorem aplikacji, którą można zobaczyć po zeskanowaniu kodu z okładki książki). Stanowią one dobre uzupełnienie barwnej opowieści. Przesłanie całości (należy współpracować, a nie zwalczać się nawzajem, trzeba też dbać o środowisko naturalne) zostało przez autora umiejętnie wplecione w ciekawą akcję powieści.

Książkę szczerze polecam małym i dużym czytelnikom, którzy niekoniecznie muszą interesować się przyrodą czy znać się na niej. To świetna odtrutka na mniej lub bardziej żywe wspomnienia nudnych lekcji przyrody i biologii.