„Gdybyśmy mieli mapę Europy, a spojrzenia skierowali ku wschodowi, uwagę naszą zwróciłby kraj, którego granice nadają mu wyróżniający od innych kształt. Kraj ten kształtem przypomina serce – a przy odrobinie dobrej woli, można go przyrównać i do człowieka, który rozwarł ramiona. Tak, rozwarł ramiona przybite do krzyża.”

Osiemset stron Dzienników Andersena trafiło z pewnością do wielu pasjonatów czytania, zapewne przez sentyment do twórcy najbardziej popularnych bajek dla dzieci. Oczywiście z tych ośmiuset stron  można wyrzucić siedemdziesiąt pięć, przeznaczonych na indeks osób oraz bibliografię, ale z drugiej strony trzeba dołożyć czterdzieści osiem wstępu tłumaczki, Bogusławy Sochańskiej. Wstęp polecam...

„Buszujący w zbożu” to kultowa powieść Jerome Davida Salingera, którą pisał dziesięć lat, a przez resztę życia żałował, że to zrobił. Frederic Beigbeder, w swoim tendencyjnym spisie najważniejszych powieści XX wieku, umieścił „Buszującego w zbożu” w pierwszej dziesiątce, a sprzedanych 65 milionów egzemplarzy daje jej jedenaste miejsce wśród bestsellerów wszech czasów. 

„Nienawiść” Michała Zygmunta to dystopia, ale przedstawiona w niej przyszłość zniesmacza bardziej nas, współczesnych, gdyż w 2084 roku halucynogenne tabletki zapewniają nie tylko fantastyczne sny, ale funkcjonują jako naturalna forma odreagowania rzeczywistości, a nawet wzmocnienia rozumu.

Wojciech Engelking wkracza na literackie salony pewnym krokiem i z przytupem. Zabawna, inteligentna i makabryczna powieść „(niepotrzebne skreślić)” w karykaturalny sposób obnaża dzisiejszą rzeczywistość, w której bez pieniędzy jesteś nikim.