Tylko 41 procent Polaków czyta książki, co daje ponad 22 miliony nieczytających. Pytanie zatem, jak sprawić, żebyśmy nie weszli z powrotem na drzewa, staje się coraz bardziej palące. Wydaje się, że odpowiedź jest tylko jedna: nauczyć nasze dzieci, że książka to najlepsza zabawka, że to jedyna zabawka, która zostaje z człowiekiem na całe życie.

Osobliwy realizm obrazu fotograficznego stał się fundamentem pornografii - pisze Steve Edwards w swojej książce „Fotografia - bardzo krótkie wprowadzenie”.

„Drach” to opowieść o stu latach z życia jednej śląskiej rodziny, ale zgodnie z zapowiedziami autora Śląsk i XX-wieczne dylematy jego mieszkańców nie są tutaj najważniejszym tematem. Historia Josefa Magnora i jego kolejnych potomków stanowi bowiem punkt wyjścia do rozważań o bezlitosnej przypadkowości wpisanej w ludzki los. Ambicje Szczepana Twardocha sięgają więc daleko i pozostaje pytanie, czy udało się je spełnić.

Choć często enigmatyczne, zdradzają więcej niż całe biografie. Autorzy piszą od serca, ale nie zawsze z podziękowaniem, dlatego obok wzruszających wyznań, można odnaleźć i cięte deklaracje.

Jedzenie – jakkolwiek absurdalnie by to nie zabrzmiało – stało się modne. Wszyscy nagle gotują, przyrządzają i podają posiłki. I o tym opowiadają. W telewizji, na blogach i w książkach, nie tylko tych stricte kucharskich, obserwujemy ostatnio wysyp pozycji łączących sztukę gotowania z szerszym namysłem kulturowym. Skoro jedzenie jest ważną częścią życia, nic zatem dziwnego, że jest też częścią literatury. Pisarze piszą o jedzeniu, konstruując fabuły i zajmując się literaturą faktu. O tym pierwszym przypadku smakowicie opowiada Bogusław Deptuła w „Literaturze od kuchni”, przykładem drugiego jest „Zjadanie zwierząt” Jonathana Safrana Foera, które apetyt – przynajmniej na dania mięsne – odbiera.