Imponujący rozmiarami, rozmachem i stroną wizualną komiks Thompsona przenosi nas w świat kultury islamu – pierwotny, zanurzony w religii, okrutny, ale przede wszystkim przedstawiony w formie baśni o dobrych, pokrzywdzonych, jednak kochających się wzajemnie głównych bohaterach i złej reszcie świata.

Książka Grzegorza Niziołka nie jest jedynie studium obecności tematu Holokaustu w polskim teatrze powojennym. "Polski teatr Zagłady" to raczej propozycja ponownego odczytania pewnych zjawisk teatralnych (i kulturowych), reinterpretacja doświadczeń i strategii artystycznych, a przede wszystkim samego medium teatru z perspektywy Zagłady.

Śmierć ma wiele rodzajów. Między śmiercią a ocaleniem też jest kilka stanów pośrednich. Trudno z pełnym przekonaniem nazywać je życiem. Naprawdę żyje się wtedy, gdy na chwilę można przestać się bać. A „Mała zagłada” to właśnie dramat dzieci i dorosłych połączonych nieustannym odczuwaniem strachu.

Czasem, bez wyraźnej przyczyny, Pomelo przerywa to, co akurat robi, i zadaje sobie pytania. Tak zaczyna się kolejna z opowieści o Pomelo. Różowy, miniaturowy słoń staje w tym tomie przed całą serią dylematów, których rozwikłać chyba nigdy się nie da.

Zbiór wielkich słów, którymi można określić wiek XX, jest zapewne niewyczerpany. Równie pewne jest, iż zawierają się w nim takie słowa jak przełom, totalitaryzm, ideologia i bankructwo. Choć nie wszystkie padają w "Nowoczesności jako źródle cierpień", zbiorze esejów Marci Shore, na pewno doskonale nadają się do opisu wspólnego Polakom i Czechom doświadczenia, jakim był dla nich komunizm.