Paul Auster, jeden z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych amerykańskich pisarzy, znany przede wszystkim z „metafizycznych kryminałów”, specyficznych postmodernistycznych pastiszów powieści noir, popełnił tym razem powieść psychologiczną, traktującą o pamięci, odpowiedzialności i przezwyciężaniu traumy.

„Pisarz naiwny i sentymentalny” to zapis wykładów o sztuce powieści, wygłoszonych przez Orhana Pamuka na Uniwersytecie Harvarda w 2009 roku. Mimo kilku interesujących obserwacji, nowa książka noblisty to propozycja zaledwie poprawna.

Tadeusz Różewicz to twórca osobny. Obok jego dokonań trudno przejść obojętnie. „To i owo” powinno zainteresować nie tylko miłośników twórczości wybitnego poety, lecz także tych, którzy do jego dzieł nigdy się nie przekonali.

W latach 40. XX wieku, gdy Anaïs Nin zaczynała literacką karierę, strona porządnego świntuszenia odpowiadała stawce godzinowej ciężko pracującej modelki, pozującej artystom w samej tylko bieliźnie (a częściej bez niej). Od tego czasu całkiem sporo zmieniło się w kwestii wyceny opowiadań erotycznych. Tym, co nie uległo zmianie, jest zapotrzebowanie na pikantne teksty. Gorące historie, czytane mniej lub bardziej skrycie, święcą triumfy już nie tylko w przeglądarkach, ale i na bibliotecznych półkach.

Początek powieści Petra Šabacha „Masłem do dołu” to najlepsze książkowe otwarcie w literaturze czeskiej od pamiętnego zdania rozpoczynającego „Przygody dobrego wojaka Szwejka”. „Kiedy Mohammed Atta przywalił Boeingiem 767 w północną wieżę World Trade Center, ja i prezydent Bush junior właśnie czytaliśmy bajki. Ja »O czym szumią wierzby« Kennetha Grahame’a, on »Bardzo głodną gąsienicę« Erica Carle’a” – zaczyna Šabach i od razu wiadomo, że – jak przystało na to, co określamy mianem klasycznej czeskiej powieści – pierwsze skrzypce będzie tu grała anegdota.