"White Plate. Słodkie" Elizy Mórawskiej to publikacja mocno podejrzana. Dlaczego? Bo każdy przepis zamieszczony tutaj wychodzi, nawet takiej kuchennej ofierze jak ja. Zanim zajrzałam do środka, wiele razy odwiedzałam blog autorki, na którym tysiące internautów znalazło wskazówki, jak piec i gotować, żeby życie było przyjemniejsze.

Nuno Luz i Luiz Miguel Pereira ujawniają, co kryje się za kulisami sukcesów jednego z najwybitniejszych trenerów w historii piłki nożnej. Wprawdzie nie dowiemy się, z kim José Mourinho śpi i co lubi jeść, ale dowiemy się, jak konsekwentnie buduje swój wizerunek zwycięzcy. Ta nauka przyda się każdemu, kto chce wygrywać, niekoniecznie na boisku.

Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że autorka zna moje najskrytsze myśli, spisała wszystkie moje rozterki i sytuacje w których bywam bezradna.

Każde dziecko zna Brzechwę. To oczywista oczywistość, tak jak fakt, że każdy zna wiersze „Na straganie” czy „Tańcowała igła z nitką”. Ale później dzieci dorastają i postać poety odchodzi w przeszłość, pojawiając się od czasu do czasu jako wspomnienie z dzieciństwa. Lektura biografii Brzechwy pióra Mariusza Urbanka pokazuje, że także duże dzieci mogą w Brzechwie znaleźć coś dla siebie.

Nie interesowałem się piłką nożną, kiedy byłem dzieckiem. Nie miałem plakatów z drużynami na ścianach, nie zbierałem kart z piłkarzami, nie pamiętam wyczynów Gullita i Van Bastena, nie miałem nawet kablówki, więc nawet gdybym chciał, to i tak nie mógłbym wówczas oglądać rozgrywek. Poza tym wolałem komiksy. Futbol napadł mnie kilka lat temu i trzyma mocniej niż papierosy.