Cola, klocki lego, selfie, Lidl i jednorożce. Ten mocno nietypowy zestaw rekwizytów pojawia się w nowym tomie poezji Justyny Bargielskiej. Piąty zbiór wierszy pozostaje w stylistyce charakterystycznej dla autorki, ale wprowadza też do niej nieznane wcześniej tony.

Najpiękniejsze lato w życiu Ingeborg Bachmann, opisane najpierw na kartach „Dziennika wojennego”, a potem w tęsknych listach Jacka Hamescha – ta niewielka książeczka pozwala nam zajrzeć w świat młodzieńczych marzeń i myśli jednej z najważniejszych austriackich pisarek XX wieku.

„Piekłem jest piekło przekładu, kiedy język nie kwapi się wślizgnąć do środka.” – pisze Marta Podgórnik w swoim nowym tomie poetyckim zatytułowanym „Zawsze”. Trudno oprzeć się wrażeniu, że jest to głos z literackiego czyśćca – stanu przejściowego zawieszenia, w którym fermentuje nowy początek, powstaje nowa forma.

Czytelnikom narzekającym na nadmiar realizmu polecam „Trzeciego policjanta” Flanna O’Briena, zwariowaną i pełną absurdu powieść, w której kryminał spotyka się z oniryzmem „Alicji w Krainie Czarów”.

Strona Tana Twana Enga na Wikipedii to żywy dowód na to, że poza tuzami w rodzaju Murakamiego Zachód nie przywiązuje wielkiej wagi do azjatyckiej literatury. A szkoda, bo "Ogród wieczornych mgieł" mimo pretensjonalnego tytułu oferuje niebanalną fabułę i wgląd w niezwykle ciekawy temat – powojenną codzienność na Dalekim Wschodzie.