Gościem 131. odcinka Xięgarni był Andrzej Muszyński - polski pisarz, autor zbioru opowiadań "Miedza" za który nominowany był do literackiej nagrody Gdynia. W Xięgarni opowiadał o swojej najnowszej książce - "Cyklonie" - opowieści powstałej dzięki dziewięciu wizytom w Birmie. Społeczne analogie "Birma od paru lat przechodzi reformę polityczną. To jest taka sytuacja...

„Pisanie to jedyna rzecz, którą uważam za sensowną, bo jest jedyną rzeczą, którą chce mi się w życiu robić. Co trzeba mieć, żeby pisać? Trzeba jeść i dużo spać. Żyję na wsi. Tutaj człowiek wstaje z taką radością, jaką się pamięta z dzieciństwa. Wtedy się fajnie pisze, bo jest siła, jest chęć, żeby otworzyć ten zeszyt, wziąć długopis i coś tam pobazgrać”. 

„Studiowałem prawo. Ale w robocie wytrzymałem pół roku. Byłem kompletnie szajbnięty na punkcie reportażu. To było szaleństwo, obsesja. Dopiero potem okazało się, że proza to jest to, że nic nie zmieści tyle, co kawałek dobrej prozy. Nie chcę pisać o wsi tylko i wyłącznie jako o utraconym raju. W pierwszej książce chciałem wszystko wykrzyczeć, pisałem każde opowiadanie z dzidą w ręce. Miałem alternatywę: albo komuś dać w dziób, albo napisać opowiadanie. Zdecydowanie bardziej po chrześcijańsku było napisać jakiś kawałek” – mówi bohater siódmej odsłony cyklu Młoda Polska Proza, Andrzej Muszyński.

Bohaterem siódmej odsłony naszego cyklu jest Andrzej Muszyński, reporter i prozaik, pierwszy stypendysta Fundacji „Herodot” im. Ryszarda Kapuścińskiego, laureat konkursu na najlepsze opowiadanie na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu, nominowany także do Nagrody Gdynia w kategorii proza za debiutancki zbiór opowiadań pt. „Miedza”.

  „Jeździłem na Południe dla sensualności. Bardzo podoba mi się pisanie zmysłowe, bo tylko takie książki – jak grę Brazylijczyków – się zapamiętuje. Byłem pod wrażeniem sztuki życia ludzi z Południa” – stwierdza Andrzej Muszyński, pierwszy stypendysta Fundacji „Herodot”. „Gdzieś tam czai się nad nami wizja świata zestandaryzowanego. Cieszę się, że...