Powieść przenosi nas do Ameryki w pierwszych latach po wojnie secesyjnej. Ruch na rzecz równouprawnienia kobiet rozwija wówczas skrzydła. Do walczących o swoje prawa sufrażystek należy Olive Chancellor i wzięta przez nią pod opiekę Verena Tarrant. Między kobietami staje Basil Ransom młody i przystojny konserwatysta, zwolennik poglądu, że przeznaczeniem “prawdziwej kobiety” jest “uszczęśliwianie uczciwego mężczyzny”. Na jeżące włosy na głowie poglądy Basila początkowo możemy patrzeć z przymrużeniem oka. Traci on jednak w oczach czytelników kiedy okazuje się nieudacznikiem pragnącym zdobyć trofeum w postaci miłości zmiennej jak chorągiewka i uległej Vereny. Natomiast surowa i egoistyczna Olive pozbawiająca pannę Tarrant młodości zaczyna z czasem budzić współczucie i sympatię.

Powieść Jamesa rysuje obraz amerykańskiej socjety u progu XIX wieku na tle walki o emancypację. O uniwersalizmie pióra Amerykanina nie świadczy wyłącznie tematyka ani warsztat, lecz charakterystyczne wysuwanie na pierwszy plan namiętności i rozterek bohaterów, które nie tracą na znaczeniu i dziś. „Bostończycy” są bowiem pamfletem na ludzką niegodziwość. Misja kreślona Verenie przez jej opiekunkę i starania Basila o wyrwanie panny Tarrant z rąk Olive są bezkompromisową walką o dostanie dziewczyny na własność, obrazem toksycznych, nieszczerych relacji.

To nie losy powyższego trójkąta stanowią jednak główny temat powieści. Nie jest nim również walka o emancypację kobiet (choć sama książka powinna zainteresować również zwolenników feminizmu). James – mistrz powieści psychologicznej – konstruuje skomplikowanych i wielowymiarowych bohaterów, a sednem książki stają się namiętności.