33 mężczyzn uwięzionych przez 69 dni pod ziemią z czego 17 bez kontaktu z ludźmi na powierzchni. Od wolności dzieliło ich 700 metrów oraz wielki głaz blokujący wyjście z kopalni. Hector Tobar opisuje historię chilijskich górników, których losy przed telewizorami śledził cały świat.

Autor poświęcił trzy lata na zbieranie informacji, przeprowadził setki godzin rozmów z ofiarami katastrofy oraz z ich bliskimi, członkami ich rodzin, z ludźmi biorącymi udział w akcji ratunkowej. Jako jedyny reporter miał prawo / szansę / obowiązek opisać rzetelnie historię chilijskich górników. To górnicy wybrali go i powierzyli mu ciężkie zadanie opisania ich przeżyć. Jedna historia i jeden reporter. Była to część paktu wszystkich uwięzionych, zawiązanego jeszcze przed wydostaniem się na powierzchnię. Wszyscy razem, albo nikt nie opowie ich historii. Górnicy doskonale wiedzieli, co może czekać ich po wydostaniu się na zewnątrz i ze wszystkich sił starali się zapobiec możliwym skutkom nierozważnie udzielanych wywiadów.
Czy mieli rację?

Tobar opisuje wszystkie przyczyny katastrofy, po kolei opowiada o samej akcji ratunkowej, śledzi losy rodzin uwięzionych mężczyzn. Jednak najcenniejsze, co udało mu się stworzyć, to portret psychologiczny człowieka odizolowanego od świata. Kogoś, kto za wszelką cenę próbuje utrzymać nadzieję na wydostanie się z potrzasku, ale doskonale zdaje sobie sprawę, że najbardziej prawdopodobnym zakończeniem jest jego śmierć.
O czym wtedy myśli? Czy w obliczu takiej katastrofy myśli się kategoriami „ja” czy też „my”?.

Autor ukazuje dwie strony tej katastrofy. Widzimy realne zagrożenie życia i rozpaczliwą próbę przeżycia. Z drugiej strony prócz walki o przetrwanie widzimy walkę z mediami i sławą, która na nich nieoczekiwanie spadła.
Górnicy z przekleństwem sławy spotkali się jeszcze przed wydostaniem się na powierzchnię. Zdjęcie, na którym oglądają mecz piłki nożnej miedzy Chile a Ukrainą i kibicują swojej drużynie, uczyniło z nich celebrytów.
Ciężko jest być sławnym i z głową czerpać korzyści ze swojej uprzywilejowanej pozycji. Jeszcze ciężej, kiedy jest się sławnym, uwięzionym pod ziemią i zdanym na łaskę i niełaskę mediów.

„Ciemność” jest książką o woli przetrwania, o miłości i przyjaźni , a jednocześnie o obłudzie, cynizmie i wyzyskiwaniu innego człowieka. Górnicy wrócili do swoich domów, ale czy szczęśliwie? Przeżyć uwięzienie siedemset metrów pod ziemią to jedno, czymś innym i znacznie trudniejszym jest nauczyć się żyć na nowo na powierzchni.