Tematem „Jestem Tyrmand, syn Leopolda” nie jednak ojciec, lecz sam Matthew i jego amerykański sen. Autor opowiada o swoim dzieciństwie i młodości, trudnych latach spędzonych w Nowym Jorku, studiach w Chicago, karierze na Wall Street, czasach hossy i bessy. Przybliża czytelnikom losy najbliższej rodziny, wspomina swoją despotyczną babkę, ukochanego ciotecznego dziadka, dzieli się nielicznymi migawkami związanymi z ojcem. Wiele uwagi poświęca swojej pracy na nowojorskiej giełdzie, uważnie przyglądając się jej funkcjonowaniu w cieniu kryzysu ekonomicznego. Ale najważniejszy jest tutaj sam Matthew Tyrmand – niezależny, pyskaty chłopak z Brooklynu, konsekwentny, uparty i wierny swoim przekonaniom.

Matthew Tyrmand wydaje się postacią interesującą i nietuzinkową. Niestety, nie da się tego samego napisać o książce, której jest współautorem. Zamiast pełnej pasji opowieści o życiu i poglądach młodego Tyrmanda, czytelnik otrzymuje nudnawą, rozwlekłą i niedopracowaną książkę, pełną nużących, powtarzających się tyrad i politycznych polemik. Nie do końca zresztą wiadomo, czym „Jestem Tyrmand, syn Leopolda” ma być – biografią Matthew Tyrmanda, zbiorem refleksji nad współczesną Ameryką i jej ekonomią, historią rodzinną? Publikacja sprawia wrażenie niemalże notatnika czekającego wciąż na redaktora, który z interesującego materiału będzie w stanie stworzyć znakomitą książkę. Szkoda, że takiej osoby w trakcie pracy nad „Jestem Tyrmand, syn Leopolda” zabrakło.