W powieści „Dziennik panny służącej” Octave Mirbeau operuje dwoma planami – satyrycznym i psychologicznym. I tak z jednej strony otrzymujemy subtelną psychologiczną opowieść o kobiecie, fascynacji złem, zmysłowości. Z drugiej – antyestablishmentową satyrę na burżuazję i arystokrację francuską przełomu XIX i XX wieku, na francuską prowincję: ksenofobiczną, zamkniętą, antysemicką, z...

Reporter próbuje uchwycić Polskę wielkomiejską w całej jej złożoności: wspinających się po drabinie awansu społecznego pracowników korporacji (tych mieszkających w deweloperskich blokach reklamowanych jako „Wierzba Chopinowska Ostoja Spokoju w Morzu Zieleni Tak Cicho A Tak Zdumiewająco Blisko Centrum Miasta”), rodowitych Krakowian (którzy pobudowali się na Salwatorze), przechodzących załamanie nerwowe czytelniczek „Wysokich Obcasów”, grillujących nad jeziorkiem w parku Skaryszewskim czy pań ocalałych z Powstania Warszawskiego.

„Kino wiecznie młode” to pełna emocji i wspomnień opowieść księdza Andrzeja Lutra o najważniejszych (według autora) polskich filmach czasów PRL-u. A właściwie o filmach, które autorowi pomogły „rozumieć życie i świat”.

W książce Canettiego widać prawdziwą fascynację Marrakeszem i jego mieszkańcami. Szwajcarski prozaik nie rości sobie pretensji do całościowego przedstawienia kultury tego miasta, zatrzymuje się na zapamiętanych obrazach i dźwiękach, opowiadając z perspektywy obcego, który nieustannie odczuwaja własną inność i nieprzystawalność.

W opowiadaniach z tomu „W krainie czarów” Sylwia Chutnik odsłania tę drugą stronę miasta: zapoznaną i niechcianą jednocześnie. Jej teksty budzą wiele emocji, stając się swoistym wyrzutem sumienia, apelem, oskarżeniem.