17 kwietnia 2014
Recenzja
Rzymskie łuki triumfalne jako prototypy billboardów? Route 66 jako współczesna Via Appia? Las Vegas Strip stanowiąca odpowiednik paryskich pasaży? „Uczyć się od Las Vegas” Roberta Venturi, Denise Scott Brown i Stevena Izenoura jest jedną z najważniejszych i najbardziej dyskutowanych książek o architekturze napisanych w XX wieku.
„Jej wszystkie życia” jest precyzyjnie skonstruowaną i niezwykle sprawnie napisaną opowieścią, opartą na zaskakującym, choć nie nowym koncepcie. Przy całym swoim realizmie to rzecz oniryczna, melancholijna, subtelnie zabawna, a momentami dramatyczna i przejmująca.
„Tam, gdzie kończy się kraj” umocniło pozycję Grosmana jako jednego z najważniejszych izraelskich prozaików. Ta przejmująca opowieść o rodzicielskiej miłości, wojnie i samotności przyniosła autorowi między innymi nominację do prestiżowej nagrody National Book Critics Circle Award.
Dla Hanocha Levina nie istnieje żaden temat tabu. Izraelski dramaturg nie przejmuje się polityczną poprawnością. Jego teksty są i śmieszne i straszne, a radykalność poglądów i wykorzystywanych przez niego środków wyrazu jest prawdziwym wyzwaniem dla czytelnika.
Książka Grzegorza Niziołka nie jest jedynie studium obecności tematu Holokaustu w polskim teatrze powojennym. "Polski teatr Zagłady" to raczej propozycja ponownego odczytania pewnych zjawisk teatralnych (i kulturowych), reinterpretacja doświadczeń i strategii artystycznych, a przede wszystkim samego medium teatru z perspektywy Zagłady.