Mój telewidzu, zatrzymaj się na chwile, oto lekarstwo*. Piękno zaklęte w siedemnastu sylabach – czego chcieć więcej**?

Napisałem kiedyś krótkie opowiadanie o wyścigu na monocyklach. Narrator ze swym stryjem gnali do mety po dwóch prostych równoległych. Impreza kończyła się ciężkim poturbowaniem obydwu zawodników, ponieważ zapomnieli, że proste równoległe przecinają się w nieskończoności. Doszło więc do zderzenia rozpędzonych pojazdów.

W kilku miastach wczesnochrześcijańskiego świata trwają zażarte spory. Argumentami są nie tylko sylogizmy i dokumenty, ale także: pobicia, areszty, skrytobójstwa, spiski, podpalenia, wreszcie zadymy i masakry z udziałem rozjuszonych tłumów.

Ktokolwiek jeszcze biadoli nad tym, że wspaniała polska literatura młodzieżowa upadła, że tak mało następców Siesickiej, Niziurskiego i Bahdaja, niech zapamięta nazwisko Barbary Odnous. I imię jej kapitalnej, fajnej, wesołej bohaterki Anuszki.

Kwiatkowski gra na gitarze i śpiewa własne utwory w trójmiejskim zespole rockowym Trupa Trupa. Ale gdyby był „tylko” szarpidrutem, zapewne w Xięgarni jego nazwisko by nie zadźwięczało.