Reportaż Olusogi i Erichsena udowadnia, jak głęboko sięgają korzenie nazizmu. Autorzy „Zbrodni Kajzera” pokazują, że rasistowski kolonializm i darwinizm społeczny, które stanowiły podstawy ideologii III Rzeszy, narodziły się już w XIX wieku i stały się jedną z głównych przyczyn podboju zamorskich posiadłości przez poddanych Wilhelma II. Ojciec Göringa przez lata pracował jako urzędnik w Afryce Południowo-Zachodniej, a świadkiem rozwiązań, jakie stosowano w walce z lokalnymi plemionami, był młody Hermann i całe jego pokolenie.

Naga Wyspa to miejsce, w którym pod koniec lat 40. jugosłowiańskie władze osadzały zwolenników Stalina, członków Kominformu, i wszelkiej maści przeciwników politycznych. Jezernik opisuje przestrzeń, w której zasady życia nie różniły się niczym od tych znanych z obozów zagłady. Naga Wyspa i jej różne obozy to w gruncie rzeczy sieć łagrów, mały – wzorowany na ZSRR – system więzień w więzieniu, jakim była w tym okresie cała Jugosławia.

Blogerzy czują konieczność, by udowodnić swoją wartość, której właściwie nikt nie kwestionuje, toczą wojnę z papierem, na którą ten jest zupełnie obojętny. Często też zamiast być partyzantami życia literackiego, godzą się pokornie na pozycję jego grzecznych konsumentów.

Trzy szklaneczki whisky nie utrudniają wcale pracy – tą dewizą życiową kieruje się inspektor John Rebus ze szkockiej policji. I faktycznie Ian Rankin w kolejnym kryminale udowadnia, że whisky czyni świat ciekawszym.

Królowa duńskiego kryminału – tak wydawnictwo reklamuje Sarę Blaedel. To raczej chwyt marketingowy, bo Blaedel ukazuje się raczej jako skrupulatna rzemieślniczka, nie zaś mistrzyni gatunku.