Nowy Jork jest bohaterem niezliczonej liczby filmów. W jeszcze większej ilości obrazów stanowi niezastąpione tło przedstawianych w nich historii. Jest inspiracją nieprzebranej liczby utworów muzycznych i fotografii, tematem niewyczerpanej liczby książek, artykułów i prac badawczych. Pobudza wyobraźnie zarówno zwykłych ludzi, jak i polityków, architektów, malarzy, reżyserów, muzyków czy projektantów mody.

„Jej wszystkie życia” jest precyzyjnie skonstruowaną i niezwykle sprawnie napisaną opowieścią, opartą na zaskakującym, choć nie nowym koncepcie. Przy całym swoim realizmie to rzecz oniryczna, melancholijna, subtelnie zabawna, a momentami dramatyczna i przejmująca.

Czy książka przeżyje starcie z mediami elektronicznymi? Jakie jest jej miejsce we współczesnej kulturze? Ma już wyłącznie wspaniałą przeszłość czy może czeka ją jeszcze wiele dni chwały? Wreszcie – czy ekran komputera sprawi, że nowość wyprze znane? Autorzy tekstów inspirowanych konferencją, która odbyła się w lipcu 1994 roku w Centrum Badań Semiotycznych i Kognitywistycznych Uniwersytetu w San Marino, którego kierownikiem był wówczas Umberto Eco dowodzą, że najważniejsza nie jest książka, lecz to, co przenosić może tekst, czyli treść. Medium jest jedynie dodatkiem.

Kolejny komiks reportażowy Guy Delisle'a korzysta z dokładnie tego samego patentu, co poprzednie: ogląda świat okiem naiwnego człowieczka – tym razem konflikt Izrael-Palestyna.

Agnieszka Drotkiewicz ma niewątpliwie literacki potencjał, by stworzyć dobrą powieść. Z „Nieszporów” wyszło jej jednak raczej dłuższe opowiadanie. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie poczucie niedosytu i wtórności, jakie całość po sobie pozostawia.