Jedyna według mnie gwarantowaną rekomendacją „Trzeciego policjanta”, pośmiertnie wydanej powieści irlandzkiego mistrza, jest jej lektura. Tak było ze mną: przeczytałem ją zachęcony fragmentami i ledwie skończyłem, zacząłem czytać drugi raz z jeszcze większym zaciekawieniem.

Po trzydziestu latach od publikacji „Teoria feministyczna. Od marginesu do centrum” stała się już ważną częścią kanonu literatury feministycznej. Nie oznacza to jednak, że straciła ona cokolwiek ze swej drapieżności i aktualności.

Pamiętam, że w dzieciństwie zawsze intrygował mnie bezkres Oceanu i to, co się skrywa pod taflą szerokich wód tego świata. Wyobraźnia, karmiona filmami i zdjęciami podwodnej rzeczywistości, podsuwała własne, fantastyczne pomysły. „Jaś Ciekawski” Picarda to opowieść o niezwykłej podróży po dnie Oceanu, o jakiej większość z nas marzyła, kiedy byliśmy dzieciakami.

„Świat Jonesa”, jedna z pierwszych powieści Philipa K. Dicka, to doskonała okazja do zapoznania się z najbardziej charakterystycznymi cechami prozy tego autora. Dostrzeżemy tutaj wiele wczesnych koncepcji, które pisarz twórczo rozwijał w kolejnych utworach.

Meijer Stad – piłkarz trzecioligowego Scheveningen, Żyd ukrywający się podczas wojny pod holenderskim nazwiskiem – w trakcie jednego z meczów po zaliczeniu hat-tricka został rozpoznany przez jednego z zawodników przeciwnej drużyny, holenderskiego nazistę. Rywal zagroził, że zadenuncjuje go, jeżeli strzeli jeszcze jedną bramkę. Nie doszło do tego, bo gdy sędzia nie patrzył, partnerzy Stada tak zajęli się niedoszłym kapusiem, że ten, poturbowany na boisku, zmarł wskutek komplikacji w szpitalu, do którego odwieziono go po meczu.