Podczas jednej z rozmów z Dorotą Wodecką, Stasiuk stwierdził, że literatura „żywi się życiem, a jednocześnie je napędza”. Książka ta stanowi kolejny dowód, że czasem warto przyjrzeć się z bliska, w jaki sposób ten proces się odbywa.

„Kino wiecznie młode” to pełna emocji i wspomnień opowieść księdza Andrzeja Lutra o najważniejszych (według autora) polskich filmach czasów PRL-u. A właściwie o filmach, które autorowi pomogły „rozumieć życie i świat”.

Każdy miłośnik literatury bez namysłu, jednym tchem wymieni co najmniej trzech czeskich autorów: Hasek, Hrabal, Kundera… nawet prażanin Kafka. A pisarzy słowackich? Kto zna? I jest w stanie wymienić na poczekaniu?

Od wielu lat zachwycam się pracami i projektami japońskiej hafciarki – Kazuko Aoki. I przez myśl mi nigdy nie przeszło, że jej imię ma tak ważne znaczenie. Piękne znaczenie. Ponoć po ostatniej wojnie wielu japońskich rodziców dało swoim córeczkom na imię właśnie Kazuko – czyli „Dziecko Pokoju”.

Pewnymi rzeczami po prostu nie wypada się chwalić, no chyba, że jest się celebrytą, ale Ci zawsze cieszyli się specjalnym prawem do szokowania gawiedzi.