Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, poeta absolutnie osobny i jedna z najciekawszych postaci w najnowszej literaturze polskiej, w swym ostatnim tomie znów śpiewa tę samą piosnkę o miłości, śmierci, ojczyźnie i języku. Nie powinno nas to jednak niepokoić.

Coraz bardziej popularne są u nas ostatnio dziecięce książki bez słów, pozwalające swobodnie budować opowieść, śledzić różne wątki rozwijające wyobraźnię, wspierające kreatywność dzieci i ich spostrzegawczość (niestety te książki wymuszają też kreatywność rodziców, o którą po 8-10 godzinach pracy czasem trudno).

Ziemia nie jest jedyną planetą, na której rozwinęło się życie – są ich miliony, a nawet więcej, nikt tego nie zliczy – a jednocześnie wszystkie są… Ziemią. Terry Pratchett zawsze słynął z szalonych pomysłów jeśli chodzi o (wszech)światy, w których umieszczał bohaterów swoich powieści.

„FUTU.RE” Dmitrija Glukhovskiego to kolejny dowód na to, że z marzeniami trzeba uważać. Nowa powieść autora bestsellerowego cyklu „Metro 2033” pokazuje świat, w którym spełnia się największe pragnienie ludzkości – pragnienie nieśmiertelności. Wydawałoby się: raj. Sęk jednak w tym, że Glukhovsky doskonale wie, jak ten raj może być zorganizowany – nie ma tam miejsca ani dla Boga, ani, tym bardziej, dla człowieka.

Javier Cercas, utytułowany hiszpański pisarz, zrezygnował chwilowo z literackiej fikcji, by opowiedzieć o jednym z ważniejszych wydarzeń w dwudziestowiecznej historii Hiszpanii: udaremnionym wojskowym zamachu stanu z 23. lutego 1981 roku. Zamachu, który, choć trwał zaledwie jeden dzień i zakończył się po publicznym potępieniu ze strony króla, wciąż budzi kontrowersje i prowokuje do stawiania kolejnych pytań.